Sadomas - Αγγελόσκονη

ΣΤΙΧΟΙ Τα φώτα στο μπαρ απόψε σβήσανε νωρίτερα, ξέμεινα μ' ένα τύπο σατανά που ψιλοήξερα ένα, δύο, τρία, τέσσερα τσιγάρα, ύστερα μου πρόσφερε τη ζ για να κοιμηθώ καλύτερα του είπα ευχαριστώ δεν πίνω κι έφυγα γι' αντίθετα, αφού οι μπάτσοι μας κοιτάν μας ξέρανε με τα επίθετα το βλέμμα τους ήτανε η προειδοποιητική βολή, οι στίχοι μου τους καίνε το δέρμα και τη στολή Αυτό είν' όλο κάτω από τη σκιά μου έχουν χαθεί, κάτι εχθροί είναι φιλικοί και κάτι φίλοι εχθρικοί θέλουνε φώτος τα τσακάλια αναρωτιέμαι τι θα βγει, δεν έχω εικόνα μονάχα ντοπαμίνη και ψυχή Η νύχτα ακόμα έχει να δώσει κι έχω καλή διαγωγή, απέχουμε ένα σπίρτο να χαθούμε εγώ κι εσύ δε σε μπριζώνω οπότε μην το σκέφτεσαι ούτε συ, αύριο θα 'μαστε οι χειρότεροι μεθαύριο για κελί Στριφογυρίζω στο κρεβάτι, τα φώτα είναι σβηστά και δε μπορώ να κλείσω μάτι με τρέχει αυτό το κάτι νιώθω σα μεταλλαγμένος που μέσα του δίνει μάχη με σκέψεις ακαθόριστες και ανεξήγητα άγχη Όλα είναι στο μυαλό όταν χάνω αυτό τον έλεγχο κάθε τι πιθανό θεόσταλτες φωνές δεν καλούν απ' τον ουρανό, εδώ κάτω όλα είναι μπέρδεμα με πόρτα στο κενό μόνος στον ωκεανό, δεκάδες πρόσωπα περνάν στις σκέψεις μου μιλάν ναι ξέρουν να με νικάν είμ' ευάλωτος και στην αδυναμία μου χτυπάν, σκέφτομαι όσους τρελάθηκαν πριν φτάσω κάπου εδώ σατανικά να μου γελάν ανοίγω πόρτα γδύνομαι βγαίνω στο δρόμο για να τρέξω μα η πόλη δεν κοιμάται οπότε θα επιστρέψω άλλη μια μέρα αγρύπνια δε θα τ' αντέξω αδειάζω την καρτέλα δεν ήταν να ξαναμπλέξω Βάζω στη μέρα μουσική, θυμάμαι αγαπημένα πρόσωπα, ξαπλώνω σα σκυλί κι αιωρούμαι στην ατμόσφαιρα δε μου χρωστάς, δε σου χρωστάω Στο πάτωμα αγγελόσκονη πατάω και γλιστράω Οι άγγελοι αφήσανε στο πέρασμα τους σκόνη, κατάρα για όσους από τη ζωή πια δε μαγεύονται κι επιστρέφουνε στην κόλαση τους μόνοι, μάτια σα μάτια σα μάτια δαίμονα που ονειρεύοντα