09. ΤΖΑΜΑΛ - ΤΟ ΤΑΤΟΥΑΖ

Μελάνι και πόνος, αίμα
το τατουάζ θα μείνει για πάντα στο δέρμα
γι’ αυτό βάζω τον διάολο αυτός να το βαρέσει
γι’ αυτό βάζω τον διάολο για να μ’ αρέσει (x2)

Εκείνος με κοιτάει στα μάτια, βλέπει τη ψυχή μου
καταλαβαίνει πως κάτι δε πάει καλά μαζί μου
το χέρι του ζεστό σαν ενήλικη αμαρτία
γι’ αυτή την ιστορία δεν έχω αμφιβολία
δε με νοιάζει γιατί πολλά έχω δει
του λέω εμείς οι δυο έχουμε ξανά γνωριστεί
σ’ έχω δει πότε ήταν να γίνεσαι μαχαίρι
απεγνωσμένου ανθρώπου να οπλίζεις το χέρι
αμέσως μετά σε είδα στα μάτια περαστικού
που έσκυψε και πήρε τα παπούτσια του νεκρού
σ’ έχω δει σε δυο δωμάτια σε δυο ψυχιατρεία
όταν ήμουνα 9 κι όταν ήμουν 13
σ’ έχω δει στη παραμύθα που βράζουν στις γωνίες
και στα παραμιλητά των πατεράδων στις κηδείες
γελάει, άλλα κοιτάει χαμηλά
μου λέει δεν έχεις ιδέα τι σημαίνει φωτιά
η πρώτη του γραμμή πονάει πολύ
νιώθω να καίγομαι, το χτύπημα του είναι βαθύ
μαζεύεται το αίμα αρχίζει να στάζει
σε κάθε σταγόνα βλέπω στα μάτια του μια λάμψη
προσπαθώ να δω οι γραμμές πως πάνε
μα όσο τις κοιτάω πιο πολύ πονάνε
μου λέει δε θα το δεις πριν ολόκληρο τελειώσει
και να ξέρεις απ’ αυτό κάνεις δε θα γλιτώσει
αφού σ’ αρέσει τόσο ο ωμός ρεαλισμός
θα το βλέπεις κάθε μέρα από δω και μπρος
το κοιτάω και μου κόβονται τα πάντα
γράφει 2/11/2030
λέω πούστη τι είναι αυτό τι παριστάνεις
γελάει και μου λέει είναι το πότε θα πεθαίνεις