JOKER/TWO-FACE 10. Πλανήτης πιθήκων

Μοναδικός πάνω στη Γη που πατώ
είμαι τις εκατό ρε γαμημένε παρ' το 100
λέω να κάτσω και να γράψω λίγο ακόμα εμετό
απόψε θα γυρίσω με το περιπολικό. Δώσ’το

όπως το χάπι που τρως. μπλε και κόκκινο φως 
ο ήχος της πόλης γίνεται εκκωφαντικός 
λένε, κανείς δε γύρισε στον τόπο του εγκλήματος 
στείλαν τις ευχές τους σ’όλους τους γονείς του θύματος 

κρατάν το κτήνος δίνοντάς του λίγα χάπια 
πολίτες που αποφάσισαν να βάλουνε τη μάσκα
Άσυλο Akrham, κι όσο το πολεμώ
κανένας δεν κοιμάται εδώ έχοντας κλειστά τα μάτια 

στο τέλος να δούμε το ποιός θα μείνει μόνος 
σα δηλητήριο γέλιο και σκοτοδίνη. πόνος.
ο αντίπαλος σου συγκλίνει, τελειώνει ο χρόνος 
δε γυρνάει, στη γκρίζα μας πόλη όσο κυλάει




Δεν είναι η πόλη των κατοίκων.
Τέρατα και μπάτσοι που πέσανε στο καθήκον.
Είναι η επιβίωση πάνω απ' το σώμα τρίτων.
...Ζούμε στον πλανήτη των πιθήκων!




Η μαγκιά σου φτάνει μέχρι τη φωνή σου
έχεις ψυχολογικά με την εμφάνισή σου
τυφλωμένος κόσμος από τις επιθυμίες 
συνομωσίες, πίσω από θρησκείες

μάζεψε φράγκα για τον τάφο σου 
και περίμενέ μας με τον Τσάκι καταπάνω σου
φλώρος γράφει ραπ και λέει πως δίνει πόνο;
μην ακούτε άλλους Μc's Joker Two-Face μόνο

ποιός θα με σταματήσει
χύνω στο στόμα την δικιά σου μέσα και μετά τη βάζω να σε φτύσει
το ραπ σου αδιάφορο όπως η άποψη σου
ξέρω πως σε βαράει η γκόμενα που 'ναι μαζί σου

γράφω και ξεχνιέμαι 
μην ακούς κανέναν για μένα ό,τι σου λένε 
και ακολούθησέ με 
φτύνω τ' άληθινο 
στη Γη πετώ δεν πατώ
ξέχασα τ' όνομά σου πριν μου πεις ξανά σ' αγαπώ



Δεν είναι η πόλη των κατοίκων.
Τέρατα και μπάτσοι που πέσανε στο καθήκον.
Είναι η επιβίωση πάνω από το σώμα τρίτων.
...Ζούμε στον πλανήτη των πιθήκων!




---------------------


Είναι ταξίδι στη Σελήνη
όνειρο βροχή που καταπάνω μου συγκλίνει
άσε το JOKER/TWO-FACE να σε κατευθύνει
για ό,τι έχετε πάρει δε φέρουμε την ευθύνη

χαμόγελο που δε σβήνει, παίζουμε για τη φήμη
σκοτάδι που μεθάει την πόλη που καταπίνει
βρέθηκες στο μέρος μα όχι την ώρα κείνη
διάλεξες το χάπι που χάθηκε από τη μνήμη

ανάσανα του κτήνους τελευταία εκπνοή
από κοντά είδαν με τα μάτια μου πώς χάνεται η γη
απόψε κράτησα τη μάσκα στο μικρό μου κελί
η πόλη κάτω από το σήμα, σειρήνα που μ’ απωθεί

βαρύτητα που θέλει να με πάρει μαζί
είναι γραμμές απ' το μελάνι μου χωρίς συνοχή
γυρνάν τη μέρα της επόμενης που έχουν εθιστεί
μα έχουμε φύγει, κοντά στη Σελήνη ευθυγραμμιστεί




Ήτανε μπλέ κόκκινο χρώμα
η τελευταία μου εικόνα
ξύπνησα απ'το κώμα
στον ορό πέφτει σταγόνα
ζωή και θάνατος μέσα και έξω από το χώμα
πεθαίνεις σ'αυτό ζωή βγαίνει έξω από το χώμα

Ήτανε μπλέ κόκκινο χρώμα
η τελευταία μου εικόνα
ξύπνησα απ'το κώμα
στον ορό πέφτει σταγόνα
ζωή και θάνατος μέσα και έξω από το χώμα
ζωή και θάνατος μέσα και έξω από το χώμα