Εισβολέας - Πέφτω και Σηκώνομαι

πέφτω και σηκώνομαι, σκοντάφτω και πέφτω πάλι
μα ετσι ειναι, έχουμε μάθει πλέον αλάνι
και όποιος κλαιγετε , σπίτι του, γάλα ,φαΐ και νάνι.

Τα βάσανα μου η αδυναμία μου
το μονο που θελω ειναι η ελευθερία μου
να κανω αυτο που προστάζει η καρδιά αδερφέ
και θα πληρώσω και γω στο τέλος καθε αμαρτία μου


δεν γλυτώνει κανεις στην τελική ευθεία,
η κοινωνία πονάει θα αρπάξει καθε ευκαιρία,
καημός και αιτία, νταλκάς και κάποιας μοίρας χτύπημα,
κι οσο χτυπάει ... κόντρα εμείς στης ζωής το στοίχημα

πέφτω και σηκώνομαι, σκοντάφτω και πέφτω πάλι
μα ετσι ειναι,έχουμε μάθει πλεον αλάνι
και οποιος κλαιγετε , σπίτι του, γάλα, φαΐ και νανι

δεν είναι ετσι η ζωή,
δεν είναι αυτό που ονειρευόμουν μικρο παιδί
συλλογίζομαι και γελάω
γιατί έχω μάθει στην ζωή μου να πολεμάω

το αντιμετωπίζω όμως δεν τρέχω για να κρυφτώ
κρύβομαι απο τον χρόνο μόνο μπρο
τάχα πως τον ξεγελώ,
νομίζοντας πως κάμνει τον χαζο
και ετσι ξεχνιέμαι μέχρι να τον ξαναθυμηθώ

ξυπνάω και λεω ευχαριστώ μα μου κρύβουν τον ήλιο
και ζω μες το πιθάρι μου στο δικό μου Βασίλειο
τα χαρακώματα αδειάζουν απ τους αδύναμους
και οι δυνατοί μπροστά τρώνε το ξύλο

ωχ αμάν λεω παιδάκι μου
σε τι κόσμο σε εχω φερει παλικαράκι μου
να πληρώσεις λάθη μου?
σε τι να φταίνε τα παιδιά μας λεω
ψάχνοντας την Ιθάκη μου

και εχω νταλκά γιαβρί μου
να ζω την ζωή μου περιμένοντας για την απαλλαγή μου
να σπάσω τα δεσμά να βγω απο την φυλακή μου
και σαν πούλι να ανοίξω φτερά
στον παράδεισο ή την κόλαση μου

να σηκωθώ πρωί και να κοιτάξω
απ το παράθυρο έξω και βαθιά να αναστενάξω
να πιω πικρό καφέ και πίσω να μην κοιτάξω
και τούτο το κουφάρι για αλλη μια φορά να κουράσω

ωχ ρε μάνα στην λιακάδα βγήκε συννεφιά
και η ριμάδα η βδομάδα γρήγορα περνά
τα χρόνια φεύγουν μακριά οπως και τα πουλιά
και εμείς εδώ πιο γερασμένοι ζούμε βιαστικά

τον θάνατο δεν τον φοβάμαι γρι
για τα θηρία που θα μείνουν οταν φύγουμε εγώ και εσύ
οταν τα βάρη θα αλαφρύνουν την πλάτη μου,
τότε ο άνεμος θα φυσάει γλυκά για να πάρει την στάχτη μου


πέφτω και σηκώνομαι, σκοντάφτω και πέφτω πάλι


πέφτω και σηκώνομαι, σκοντάφτω και πέφτω πάλι
μα ετσι ειναι, έχουμε μάθει πλεον αλάνι
και οποιος κλαίγετε , σπίτι του, γάλα, φαΐ και νανι

δεν είναι ετσι η ζωή,
δεν είναι αυτό που ονειρευόμουν μικρο παιδί
συλλογίζομαι και γελάω
γιατί έχω μάθει στην ζωή μου να πολεμάω


το αντιμετωπίζω όμως δεν τρέχω για να κρυφτώ
κρύβομαι απ τον χρόνο μόνο μπρο
τάχα πως τον ξεγελώ,
νομίζοντας πως κάμνει τον χαζο
και ετσι ξεχνιέμαι μέχρι να τον ξαναθυμηθώ

και εχω νταλκά γιαβρί μου
να ζω την ζωή μου περιμένοντας για την απαλλαγή μου
να σπάσω τα δεσμά να βγω απο την φυλακή μου
και σαν πούλι να ανοίξω φτερά
στον παράδεισο ή την κόλαση μου

να σηκωθώ πρωί και να κοιτάξω
απ το παράθυρο έξω και βαθιά να αναστενάξω
να πιω πικρό καφέ και πίσω να μην κοιτάξω
και τούτο το κουφάρι για αλλη μια φορά να κουράσω

ωχ ρε μάνα στην λιακάδα βγήκε συννεφιά
και η ριμάδα η βδομάδα γρήγορα περνά
τα χρόνια φεύγουν μακριά οπως και τα πουλιά
και εμείς εδώ πιο γερασμένοι ζούμε βιαστικά

πέφτω και σηκώνομαι, σκοντάφτω και πέφτω πάλι
μα ετσι ειναι,έχουμε μάθει πλεον αλάνι
και οποιος κλαιγετε , σπίτι του, γάλα, φαΐ και νανι

Τα βάσανα μου η αδυναμία μου
το μονο που θελω ειναι η ελευθερία μου
να κανω αυτο που προστάζει η καρδιά αδερφέ
και θα πληρώσω και γω στο τέλος καθε αμαρτία μου

πέφτω και σηκώνομαι, σκοντάφτω και πέφτω πάλι
μα ετσι ειναι,έχουμε μάθει πλεον αλάνι
και οποιος κλαιγετε , σπίτι του, γάλα, φαΐ και νανι