Ηρωας ft Ραψωδος Φιλολογος-Κανουμε Βηματα

Ήρωας
Πόσες φορες άραγε να σκότωσες ζωντανές στιγμές που άλλοτε ανασταίνεσαι από αυτές.
Πόσες φορες άραγε να ξέχασες χαρες που μάλλον τη σε ψάχνεις αύριο μέσα σ'αυτές.
Πόσες φορες ευχήθηκες να είχες τρεις ζωές κι άλλες τόσες που πες πως αυτή που έχεις πια δεν θες.
Πόσες φορες τον ύπνο σ'ενοχλούσανε φωνές ,φωνές που νοστάλγησες σε νύχτες σιωπηλές.
Είναι δύσκολο να σκέφτεσαι τα πάντα και να νιώθεις
Είναι τόσο ψυχοφθόρο όσο να σου δίνει κάποιος την αγάπη του με δόσεις μη παγώσεις,
Την όψη του κτήνους που άφοβα πουλα την ανθρωπιά του στις εκπτώσεις,
Δες!
Σε μια τόση δα στιγμή μπορούν όλα να κινηθούν αντίθετα απο το πως πήγαιναν εχτές
Να ξεκινούν να κινούν απ κει που'χες βάλει τέρμα και αφού δεν μπορούν στο δέρμα να αφήνουν στο νου πληγές
είναι χάρισμα με μια αγκαλιά να δείχνεις τι αισθάνεσαι
να δείχνεις πως για ότι αγαπάς πάντα θα μάχεσαι
να αφήνεις όλο σου τον εαυτό με ένα φιλί ,
μπροστά σ'αυτά τίποτα δεν σημαίνει ήρωας η ρ.φ.
όσο μιλάς τα βραδια στη καρδια σου
τόσο σ ακούς και εσύ τόσο σ ακούν και αυτοί που βρίσκονται κοντά σου
οι μεγαλύτερες κουβέντες και τα πιο όμορφα λόγια δεν λέγονται με λέξεις μα με μια ματια σου


Ρεφρέν
Κάνουμε βήματα
Σαν γροθιά μαζί να μοιάζουμε με βράχια που δεν σπαν από τα κύματα
Κάνουμε βήματα
Mπροστά δυνατά με μουσική που στο χαρτί δεν βγάζουν χερια μα καρδια


Ραψωδός Φιλόλογος
Μοιαζουμε αγνωστοι σε κύκλους με καρέκλες
Λέμε πως εδιαφερόμαστε μας είμαστε ψεύτες
αποδέχτες
Πόσοι να υπάρχουν όταν κάποιος κάτι κάποιος στον αέρα πει
"έχω την μουσική μου και μου φτάνει για group therapy"
Γίαυτό μην κανεις τον κόπο να υποκριθείς
ότι με άκουσες και νοιάστηκες για πάρτι μου
εγώ είχα αφήσει τις σειρήνες να τραγουδούν εξαρχής
και από μονος είχα δεθεί στο κατάρτι μου
υπό επήρεια να εξημερώνω τα μεγαθήρια
που μέσα μου υπάρχουν και φουσκώνουν σαν παλίρροια
τον πόνο μου χαλιναγωγώ και τραγουδώ
με αλλα μετρα με σταθμά και κριτήρια
μπορώ να σ'αγαπισω τόσο που να πεθάνω για σένα
η να το έχω κάνει είδη και να σε νεκρή για μένα
πια πένα ? οι ρίμες δεν γράφονται στο χαρτί
μα στην ψυχή και κοστολογούνται με αίμα
αηδιάζω όταν συνειδητοποιώ ότι μπορώ να μοιάζω
με όλα όσα βλέπω και τρομάζω
δαμάζω όμως τα λάθη μου με υπομονή
του εαυτού μου τον πήχη να ανεβάζω
ώσπου να μην μπορεί να ανεβεί η να μην μπορώ εγώ
σε κάποιον ρυθμό αργό να το κάνω δεν αργό
σαλπάρω με την αργό, αργοναύτης
ψάχνωντας το δέρας μου να βρω, θέλεις να έρθεις?