Ηρωας-Δεν φοβηθηκα ποτε

Φόρα τα παιδικά σου μάτια και κοίτα με
θέλω να δω την αλήθεια ενός παιδιού
Κράτα μαζί σου τις λέξεις και φύγαμε
κλείσε πίσω σου την πόρτα του φευγιού.
Λείπουν οι σκέψεις που σαν φύλλα γύρω μείνανε
λείπει και το σκούρο εκείνο του ουρανού.
Λείπω κι εγώ από τις λύπες που χαθήκανε
στο πέρασμα ενός ανέμου φθινοπωρινού.
Φόρα τα παιδικά σου μάτια και κλείδωσε
μέσα στου χρόνου το συρτάρι τις πληγές.
Πέτα από πάνω σου ότι σε λύγισε
ας στο να ζητά ελπίδα στο χθες.
Μ' ένα τραγούδι παίρνω ότι σε πλήγωσε 
ότι σου γέμισε το μέσα με ρωγμές
Χάνομαι, κολυμπώ σ' ότι χαρά σου έδωσε
δεν φοβήθηκα ποτέ γυμνές ακτές.

Δεν Φοβήθηκα ποτέ να πω το φταίω
Δεν Φοβήθηκα να μην με δουν να κλαίω
Αν είσαι μαζί μου δύσκολα τα παρατάω 
γιατί ότι αγαπάω δε με νοιάζει αν ειν' μοιραίο
Δεν Φοβήθηκα ποτέ να πω το φταίω
Δεν Φοβήθηκα να μην με δουν να κλαίω
Αν είσαι μαζί μου δύσκολα τα παρατάω 
γιατί ότι αγαπάω δεν πα' να' ναι και μοιραίο...

Αναμνήσεις που έμειναν σαν ξεχασμένες αγγελίες 
στην κολώνα, τ' άρωμα τους δίνει χρώμα 
Τόσο όμορφο να βλέπεις το κενό μυαλό να τρέχει
σαν παιδί με χαμόγελο στον δρόμο τον στενό
Είναι υπέροχο που σαν τα μάτια ανοίγω το πρωί
βλέπω σ' εκείνο το ντουλάπι του καφέ ακόμα τ' όνειρο.
Και πίνω μονονοκόμματα ζωντάνια να μεθύσω
να μιλήσω και να ρίξω μαύρη πέτρα στο γιαλό
του πόνου.Να μείνω εδώ, να πάψω να καυχιέμαι 
πως τ' αρνούμαι και πως θέλω να ξεφύγω από του κόσμου
την γραμμή.Πλέον έμαθα να μην σ' υποτιμάω 
εαυτέ μου αφού εσύ στ' αλήθεια ήσουν εκεί.
Δεν φοβήθηκα ποτέ μου φίλε, δεν υπερβάλλω,
οι άνθρωποί μου είναι το βιος μου και ας ξέχασα να βγάλω
την σιωπή από το στόμα του όταν έπρεπε να πω.
Το λέω τώρα: <<Εσείς είστε εγώ...>>

Δεν Φοβήθηκα ποτέ, ποτέ δεν λύγισα, ποτέ
ότι αγάπησα δεν χτύπησα, ποτέ ποτέ.
Δεν Φοβήθηκα ποτέ, ποτέ δεν λύγισα, ποτέ
ότι αγάπησα δεν χτύπησα, άκου με...

Φόρα τα παιδικά σου μάτια και κοίτα με
φόρα τα παιδικά σου μάτια, λοιπόν, φύγαμε.
Φύγαμε, τελειώνω το τσιγάρο κι ανεβαίνω
ουρανέ, δεν βιάζομαι τώρα το πήρα απόφαση.
Κι αν είχαμε την πρόφαση του φόβου όλα τέλειωσαν
δεν φοβήθηκα ποτέ απλά κάποτε μ' έμαθαν
πως ότι αγαπώ μπορεί να με πονέσει, τελικά
όμως αυτοί που το 'λεγαν αυτοί με πλήγωσαν.
Μα τώρα τα πάντα ουρανέ μου τα ξεχνάω
κι εσύ αστέρι μου συνέχισε να δίνεις φως.
Όταν σ' υπνωτίσει η νύχτα εγώ θα σου μιλάω
Εγώ θα σου φωνάζω το ποιος είναι ο σκοπός.
Μια φιγούρα του παιδιού που κρύβω κρύβω μέσα αφήνω 
και το κτήνος που φορτώσανε στην πλάτη μου το δίνω
σ' όσους σ' έβλεπαν αστέρι μου να λιώνεις και χορεύαν
το ότι δεν φοβήθηκα ποτέ, ποτέ τους δεν χωνεύαν.
Άκου με, μιλώ στην νύχτα κάθε μέρα
κάθε φόβος σου με δυο ματιές στον ήλιο κάνε πέρα
Κάνε αέρα την πνοή σου στον ασφυκτικό βωμό
δίνω οξυγόνο όπως μου δίνει η βέρα που 'χω στο λαιμό.

Δεν Φοβήθηκα ποτέ να πω το φταίω
Δεν Φοβήθηκα να μην με δουν να κλαίω
Αν είσαι μαζί μου δύσκολα τα παρατάω 
γιατί ότι αγαπάω δε με νοιάζει αν ειν' μοιραίο
Δεν Φοβήθηκα ποτέ να πω το φταίω
Δεν Φοβήθηκα να μην με δουν να κλαίω
Αν είσαι μαζί μου δύσκολα τα παρατάω 
γιατί ότι αγαπάω δεν πα' να' ναι και μοιραίο...