Μαυρος Αμνος-Εγω και εσυ

Προσπάθησε να νιώσεις αυτό που λένε αγάπη,
και αμα σου βγάλουνε το μάτι ξέρεις κατι; δεν
καταστέλλονται τα αισθήματα χορηγόντας σου
χάπι, τα λάθη είναι για να γίνονται η πάρτη σου
το ξέρει καλά πια αυτό το έχει μάθει, υπάρχουν
άνθρωποι που νοιάζονται για σένα, το βλέπεις μα
δεν κάνεις τίποτα γι'αυτό ανθρωπάκι, είναι πολύ
εύκολο τελικά να δικαιολογήσαι μα όχι, το ξέρω 
δεν είσαι αυτό που σε κάνανε να πιστεύεις οι
κόποι, ποτέ δεν πάνε χαμένοι όπως και οι όρκοι
μας. Βλέπεις εδώ που μας φέρανε είμαστε μόνοι
μας, έτσι μας λένε ένω αυτούς του τρέφουν οι 
φόβοι μας αφέσου, μη πιστεύεις στα λόγια μόνο
στις πράξεις και αρκέσου, με τα λίγα που μπορείς
να έχεις δικά σου όμως δέξου, τον εαυτό σου όπως
έχει, έτσι μονάχα θα δείς τη ψυχή σου στον πόνο να
αντέχει, όταν θα πάψουν τα πυρά τους να με λαβώνουν
θα είμαι εκεί, για σένα, πιο δυνατός για να μπορώ να
ανταπεξέλθω, θα είμαι εκεί, για σένα, βαγόνια είναι 
οι στιγμές μας που ταξιδεύουν σαν τρένα και εμείς
λαθρέοι επιβάτες, όταν ραγίζουνε οι καρδίες λένε
είναι σκάρτες, και αυτό είναι ψέμα, γιατρεύνται οι
πληγές στο πέρας του χρόνου απ'τη σφαίρα, και
θα είμαι εκεί, να σου κρατάω το χέρι όταν το σπίτι
θα νιώθεις σαν φυλακή και αυτό είναι υπόσχεση μου
αρκεί που στο λούκι θα είμαστε εσύ και εγώ ναι,
εγώ και εσύ...εσύ και εγώ.
___________________________________________
Θαρρούμε πως με απόφαση και τόλμη
θ' αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,
κ' έξω στεκόμεθα ν' αγωνισθούμε.

Aλλ' όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,
η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται
ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει
κι ολόγυρα απ' τα τείχη τρέχουμε
ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή

Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,
στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.
Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ' αισθήματα.
Πικρά για μας ο Πρίαμος κ' η Εκάβη κλαίνε.
___________________________________________
Έτσι απλά,ναι...
Το κομμάτι είναι αφιερωμένο σε κάθε νύχτα του Μάρτη 
που πέρασα μαζί με τ'αδέλφια, σε κάθε δωμάτιο που
βρεθήκαμε, σε κάθε κομμάτι που φτιάξαμε, αφιερωμένο
σε αυτά τα άτομα, σε κάθε άτομο που με πλήγωσε και
σε κάθε άτομο που ήταν εκεί, αυτό να το θυμάστε, γιατί
έτσι πάει, πάντα έτσι πάει,όταν οι ψυχές πονάνε τα στό-
ματα μιλάνε και λένε πολλά.