Μανιακός - Χάνσελ

Άκου
κάτω απ'τα πεύκα
όταν ανοίγω τα μάτια μου μόνο νέκρα
σαν να 'γινα παιδί σε λίγα μέτρα
καθώς τα βήματα μου μ' οδηγούν στο τέλος
είναι το μόνο που θυμάμαι μεθυσμένος
καθώς σηκώνομαι νιώθω τη φύση να με κοιτάει
και νιώθω την κύστη μου να πονάει
πήρα τη πίστη και σύρθηκα μες στο χώμα ζαλισμένος
όταν πίσω απ'τον θάμνο είδα το μέλλον μου
ένα παλάτι καλυμμένο με διαμάντια
μαζεύω τις δυνάμεις μου και βγαίνω από την κάπνα
και βλέπω φως
δε θα μπορούσα να σκεφτώ
πως υπάρχει κάτι τόσο μαγικό
έχει παράθυρα απο φου
και τοίχους ποτισμένους lsd
και βλέπω χρώματα παντού
καθώς φωνάζω
εκατοντάδες γυναίκες χορεύουν δίπλα μου
ενώ χαμογελάνε δεν τρομάζω
γίνομαι ένα με καθεμιά τους σαν να ήτανε η τελευταία
καθώς γλείφω το πάτωμα
κι ήτανε τόσο όμορφα που όταν ησύχασα
έκλεισα τα ματόκλαδα κι αποκοιμήθηκα
όταν ξύπνησα
παγιδευμένος μες στο φούρνο
με κομμένη την γλώσσα μου που να ήξερα
ήτανε μάγισσα πουτάνα όχι πριγκίπισσα
κι εγώ φαί για αυτήν αντίστοιχα

Ξέρω