Βρωμικος Νοτος-Κρυφοκοιτάμε

Jum

Γυρνάνε εικόνες
οι λέξεις δεν αρκούν,απο τα μάτια μας σταγόνες
κυλάνε,περνάν τα χρόνια κι οι αιώνες
περάσαν καλοκαίρια και χειμώνες
η ανθρωπότητα ύπο εξαφάνηση,οι μόνες
ελπίδες μας σε μάχη άνιση παλεύουν,το 'δες;
αλλάζουν οι συνήθειες κι οι μόδες
ανάλογα τα σύνολα
χωρίσανε τους ανθρώπους με σύνορα
και τώρα
τη μια λιακάδα και την άλλη μπόρα
ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβει η επόμενη ώρα
σε ρίχνει,σ' ανεβάζει,προσοχή στην κατηφόρα
ίσως και να βρεθείς φίλε να κοπανάς στον τοίχο το κεφάλι σου με φόρα
όποιος θέλει τα πολλά,χάνει και τα λίγα,έτσι συμβαίνει
αν μπει ο διάολος μες στο κεφάλι σου καλά,δύσκολα βγαίνει
ξεχνάς,απλά τη μοίρα κυνηγάς μα πουθενά δε βλέπεις να σε περιμένει


Ιανός

Κρυφοκοιτάμε
πίσω απο την κουρτίνα την ξεφτίλα σας,γελάμε
φταίει που δε μάθαμε ποτέ να προσκυνάμε
σαν πουτάνες
ξύλο μέσα στους δρόμους,και μπάλα στις αλάνες
ήταν πάντα
τώρα μόνο με φράγκα
κάνουνε τα κουμάντα,και απέχω
ποτέ μου δε μεγάλωσα,πίσω σας δεν τρέχω
δεν ακολουθώ,συνήθισα ν' αντέχω
κάθε μέρα
γίνομαι πιο ανθεκτικός στη βρώμα και στη λέρα
παίζουνε πράγματα πολλά γύρω σου στον αέρα
που δε βλέπεις
μη μιλάς χωρίς να δεις,προσέχεις;
όχι,δε νομίζω 
και φεύγω πάλι μακριά εκεί που ενώνεται αυτό το γαλάζιο με το γκρίζο
δεν τελειώνει
αυτή η παραίσθηση ποτέ,γι' αυτό παίρνω τιμόνι
μόνη μου ελπίδα πως εγώ και το συνάφι μου είμαστε από κράμα που δεν κωλώνει
απο κράμα που δεν κωλώνει


Μαύρος Αμνός

Όπως ξυπνούν οι εραστές
μικρή μου αγάπη είσαι ο λόγος που αισθάνομαι ξανά
γύρε στο πλάι μου να ενωθούν οι ανπνοές μας
λες κι οτι σου λείπει κάποιες φορές το συναντάς εκεί που δεν το περιμένεις,για δες 'μας
μεγαλώσαμε,μάθαμε να ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους απο τις πληγές μας
στο δρόμο που περπατώ έχει παγίδες
γάμα το πως φαίνεσαι στους άλλους,πως είσαι,οι ζωές μας δεν ήταν ποτέ βιτρίνες
χημείες,νυχτερινές αποδράσεις κι αμαρτίες
πες μου τί θες;ναι,τί θες;στα πιο επώδυνα λάθη μου ανακαλύπτω εμπειρίες
πως γίνεται γαμώτο μου να μπλέκω πάντα στις ίδιες πείργες ιστορίες
κράτα μέσα στην καρδία επιθυμίες,οικείες εικόνες χαράς στις παιδικές μου φωτογραφίες
πρόσωπα απ' το παρελθόν που ξεθωριάζουν στη μνήμη μου έχουνε γίνει Ερινύες
δεν χρόνο πια ν' ασχολούμαι με μαλακίες
τώρα για πάρτη μου,το παλεύω να βγει,τί ξέρεις εσύ απο αφραγκίες;
τί ξέρω 'γω απο εμμονές κι υποψίες;
άκου την καρδία μου χτυπά δυνατά και σε φωνάζει ανάμεσα μας μια έκρηξη απο κομήτες
?? ψεύτικες αλήθειες κλείνω τα μάτια μου πέφτω απ' το χείλος ακροβατώντας στις μύτες
μέσα στην κόλαση ξένοι,καταραμένοι ισοβίτες
μέσα στην κόλαση ξένοι καταραμένοι ισοβίτες,ισοβίτες,ισοβίτες. .


Προπάτωρ

Το ξέρω άλλαζω
όσο κι αν φαινόμουν δυνατός με βρίσκει η νύχτα στο παγκάκι τ' όνομα σου να χαράζω
μου λεν αλλάζω,μα δεν ψάξανε ποτέ τους τι σκατά έχω στο μυαλό μου και φωνάζω
δε με κοίταξαν στα μάτια για να κρίνουν και γι' αυτό κι εγώ δεν τους καταδικάζω
έχω τα δικά μου ώρες ώρες,τί να λέμε;
κατάσταση που βρίσκομαι κοντά στα πέντε χρόνια και χαλιέμαι
τί θες να σου πω?
ξέπέρασα αρρώστεια που είχα στο μυαλό
κι είμαι καλά
τώρα το προσωπό σου θέλω να το βλέπω μόνο να γελά
κι έχω στο νου
όνειρα και όλη τη μαγεία τ΄ουρανού
θυμάσαι Μάνο?
ορκίστηκα ν' αφήσω δυο κουβέντες πριν πεθάνω
στα δύσκολα να βρίσκομαι εδώ μέσα απ'τους στίχους μου και να μου υπενθυμίζω τι να κάνω
και να μου υπενθυμίζω τι να κάνω


Κόης

Μετά απο δέκα λεπτά ήταν άλλος ο κόσμος
οι σκέψεις μου δεν ήτανε εδώ μαζί μ' εμένα
τα νέα σας τα βλέπω μαζεμένα
συρρίκνωσαν το χρόνο ή τα χρόνια παν χαμένα
να ξέρεις πως αγάπησα για μένα
αξία στη ζωή έχει το δάκρυ που επάνδρωσε το βλέμμα
τι να μου πουν τα λόγια,όταν τα σώματα εκφράζονται ακόμα κεντημένα
στη μάσκα τα στοιχεία κεντημένα
κομμένα και ραμμένα με αυτά
πλέω στ' ανοιχτά 
του χρόνου τις ρωγμές περνάω σκυφτά
του χρόνου τις ρωγμές περνάω σκυφτά. . .