Βρωμικος Νοτος-Παράξενη που είναι η ζωή

ΔΠΘ
παράξενη που είναι η ζωή
εκεί που νόμιζες πως όλα τελειωσαν, ξυπνάς και άντε πάλι απ' την αρχή
στο πλανήτη πέφτει τοξική βροχή, τι σκατά
μπερδεμένη μου φαίνεται αυτή η εποχή αρκετά
για να σκέφτομαι δε θέλω παραπάνω
έμαθα ν' αυτοσχεδιάζω οταν δεν έχω πλάνο
κι αν δώσω το λόγο μου για κάτι μου σίγουρα το κάνω
καλωσόρισες στο κόσμο μου
θανάσιμες παγίδες κρυμμένες κάπου στο δρόμο μου
ξεπέρασα και ξέρασα το φόβο μου
τι άλλο ρε πούστη να περιμένω;
τα φίδια που με θεωρούν τελειωμένο
απ' το στόμα στάζει φαρμάκι
ξέρεις καλά ποιος έχει ποιον ανάγκη
γι' αυτό βούλωνε, μη με προκαλείς άλλο φιλαράκι
πρόθυμος πάντα έτοιμος για μάχη
μοναχικό με βρίσκεις στις ερημιές σα τ' αγκάθι
πνιγμένος μες στα ίδια μου τα λάθη
πνιγμένος μες στα ίδια μου τα λάθη
εκεί που αγκαλιασμένα σιγοκαιν' μίσος κι αγάπη
δε τελειώνουμε ποτέ, εδώ πάντα θα παίζει κάτι
πληγές στο πρόσωπο
όπου παίζει καπνός, υπάρχει φωτιά
όπου παίζει καπνός, υπάρχει φωτιά...

Jum
Ακουω πολλα τον τελευταιο καιρο και τι ακόμα να πιστεψω καλυτερα να μεινω στην απ’ έξω
Το ρόλο του τρελού πάλι θα παίξω, φοβάσαι μα ειν' πολλά και πρέπει φίλε να τ’ αντέξω
Στου κόσμου τη συνάφεια ζεις πολλές κινήσεις κι ομιλίες που κρύβουνε ασάφεια
Περνάν πάρα πολλά μπροστα απ’ τα μάτια μας μα λίγα μου ‘ναι αδιάφορα
Δίνω βάση σ’ ό,τι μ’ αφορά δεν έχω τι να γράψω όπως είχα έναν καιρό και μια φορά
Χρειάζομαι ηρεμία την οποία δε με ψήνει να την βρω με χάπια ηρεμιστικά
Ποιος είσαι συ που θα μου πεις τι γίνεται;
Πρόσεχε τα λόγια σου γιατί ο καθένας μας γι’ αυτά ευθύνεται
Το μυαλό μου πάντα στην καρδιά ανταποκρίνεται
Το ψέμα δεν κρύβεται στα λόγια ούτε στο βλέμμα 
Κάπου σ’ έχω πιάσει να μ’ αλλάζεις θέμα όταν δε σε συμφέρει
Ποιος ξέρει τι κρύβει τ’ αύριο κανείς δεν ξέρει
Αυτό είναι που κάνει τη μια μέρα από την άλλη να διαφέρει
Όσους έχω δίπλα μου είναι από ανάγκη κι όχι γιατί με συμφέρει
Λύνεται η σιωπή κι οι σχέσεις κόβονται μαχαίρι
Λύνεται η σιωπή κι οι σχέσεις κόβονται μαχαίρι, μαχαίρι…

Ιανός
Περνάν τυχαία, πράγματα από τη μια στιγμή στην άλλη τόσο ακαριαία 
Η σκανδάλη μοιάζει ωραία, δεν θέλει και πολύ πολύ να πατηθεί
Είν’ όλα μια ιδέα, κατάσταση που φταις εσύ τη βάφτισες μοιραία
Όπως μπέρδεψα τα άσχημα με τα όμορφα στη θέα του κενού μου
Στη νύχτα αυτή του δαίμονα ψάχνω να βρω το νου μου και την άκρη
Μπαστάρδεψε η οργή μας σε εκείνη την αγάπη
Κι όλα μοιάζουν ευάλωτα σ’ αυτό το φως ευάλωτα στις μέρες που στο πουθενά χαράζουν
Χρώματα είναι όλα τα λόγια που μας προκαλούν τα εσωτερικά μας αιματώματα
Μην ψάχνεις, σ’ αυτήν την κοινωνία ανθίζουν μόνο πτώματα οι ψευτοεπαναστάσεις, οι ψευτοεπαναστάσεις…

Προπάτωρ

Σε νύχτες χάνομαι δεν παίζει περιθώριο μέρες μονολογώ και είναι ανώφελο 
Προσέχω τι πίνω και τι παίρνω, προσέχω το δρόμο που ανασαίνω, ποιους έχω δίπλα μου τι περιμένω 
Γάμησε το εγώ σε εποχή, που σε θέλει ζωή στην τελική
Τα δυο σου τα μάτια γίνονται το τέλος κι η αρχή αν το πιστέψεις
Μπέρδεψες αυτό που νιώθεις φίλε με τις λέξεις
Και, και δεν υπάρχει πλέον χρόνος για ν’ αντέξεις
Πόλεμος καθημερινά με τις μαύρες σκέψεις 
Ψάχνω γαλήνη, παιδί που όταν φοβάται αναλαμβάνει την ευθύνη, πόλη καμίνι Πιτσιρικάς που χάθηκε μέσα στην σκέψη αρκεί μονάχα για να γίνει 
Τη ζάλη δεν τη διώχνει η δραμαμίνη 
Το μίσος κι η απόσταση σαν πράξεις που με κάνανε αγρίμι
Αιμορραγώ γι’ αυτά που βλέπω και γι’ αυτά που πρόκειται να δω…

Μαύρος αμνός

Αν το δεις πάνω το κεφάλι μου λένε μην το φοβάσαι
κάνε ό,τι σε γεμίζει και πάψε πια να λυπάσαι
τα λόγια σου μην μασάς ε, άφησε τον χρόνο να σε γιατρέψει
τρελός είσαι που στο μπλέξιμο ευάλωτος φάνηκες μαν
η πουστιά η πρώτη σκέψη για να έχεις πια τα απαραίτητα
ένιωσα να μ' αρέσει
μετά από λίγο όμως και αυτό το βαρέθηκα
βρέθηκα στη μέση του πουθενά
μόνος μου μα είχα κάτι να σκέφτομαι, γι αυτό να νιώθω καλά
δεν θα επιμείνω όταν βλέπω πως απόλυτος γίνεσαι γρόθε τι να μου πει το γαμημένο σου υφάκι;
ολόκληρος μαλάκας και το δέχεσαι να σε αντιμετωπίζουν οι γύρω σου σαν παιδάκι
δεν μου πέφτει λόγος μάγκα, θα νιώσω την ανάγκη
ο τόπος μου γεμάτος με ηρωίνη
από μικροί στη γύρα μα το δα τρελέ με τα ίδια μου τα μάτια να σε πίνει
σε ξέρω καλά και είσαι στις ξήγες μούφας
και αρχίδι κόψε το γελάκι αυτό μου την δίνει
θαμμένοι στο παραμύθι
μύθοι γύρω μου φτιαγμένοι ιδανικοί μα είναι φρίκη
ξυπνάς απ' τον θάνατο μουδιασμένος
μερικοί γυρνάν πίσω μα οι πιο πολλοί φύγαν ήδη
πόσες να ήταν οι φορές που είπα θα κόψω το ξύδι;
τα ίδια λάθη, εκεί που η χαρά συναντά την λύπη τα μάτια απαντούν με δάκρυ
σταμάτα να μου λες συνέχεια πως παίζει στα πρόσωπα των ανθρώπων απάτη
το ξέρω και έχω άχτι μου γαμώτο για μια φορά να σε πείσω πως εκτιμώ αυτό που έχω
έχοντας την πλήρη συνείδηση εκεί που πάντα πια προσέχω
δε βαριέσαι, αυτό είναι στη φύση μου να σηκώνομαι
μπάσταρδε σε κοζάρω χαλιέσαι, έτσι έχει η φάση
τα χαστούκια ζωής με έχουν αλλάξει
το νου σου γιατί παίζουν ύπουλα φίδια στον δρόμο που την έχουν δει μπάτσοι στο ψάξιμο
σε έχουν στην μπούκα και όλα είναι εντάξει
το σύστημα διαχωρίζει το σύνολο και σε βιοτικά επίπεδα τους πολίτες
εντάσου, είναι παράνοια
φυλώ τα νότα μου και προσπαθώ να ξεφύγω την αγάπη μου δίνοντας σε αυτούς που τρέφω συμπάθεια
οι άλλοι τον μπούλο, δεν σπαταλάω το σάλιο μου για φλώρους που την έχουν δει ντίβες
πάρε μούτρο που έχει όρεξη για καβγάδες
στον πούτσο μου τι λες εσύ και οι βλάκες σου που έχεις για φιλενάδες
και αν θες τράβαλα θα τα χεις μα στο πα θα βρεις μπελάδες

Aim

Απ' το παράθυρό μου μια ανάσα βγαίνει μεγάλη
απ' την μια κοιτάω το χάος και την ??? από την άλλη
χαμόγελα μέσα από τα ψεύτικα προσωπεία να ξεδιπλώνονται κάνοντας την νύχτα ακόμα πιο κρύα
τα μάτια μου μάζεψαν πολύ από της πόλης τον πόνο
την ηρεμία μου βρίσκω σε έναν μοναχικό δρόμο
εκεί που οι σκέψεις είναι στους τοίχους πάνω γραμμένες
από τοίχους που αντικατάστησαν με spray τις πένες
στις μίζερες μέρες, εκεί που δίπλα σου θέλεις ανθρώπους και όχι λέρες
εκεί που δίνεις μάχες για να μην έχεις φοβέρες
σε λίγο η ζωή μας θα ανθίζει μέσα από σφαίρες, τι μου λες;
σε πείραμα μέσα είμαστε χωμένοι μέχρι να κόψουμε φλέβες
το θέμα είναι να έχεις αρχίδια και θα ‘ρθουν τρόποι για να μην πέσεις σαν το θήραμα μες την απόχη
για να ξενερώνεις καθημερινά υπάρχουν λόγοι
σκέψου κάτι που χαρούμενο σε κάνει ακόμη