Βρωμικος Νοτος-Στο βρωμικο μου σκεπτικο

Jum (Στίγμα)

Στο βρώμικό μου σκεπτικό πολλά γυρνάνε
ενώ στα σίγουρα βαδίζουμε δεν ξέρουμε που πάμε
όμως γεμάτος αγκάθια είναι ο δρόμος
όπου αγάπη παίζει,παίζει και μίσος συγχρόνως
αδερφέ μου κοίτα με,πίσω απ' τα μάτια μου κρύβεται ένας πόνος
μες την καρδιά μου είναι φορές που νοιώθω μόνος
μα αμύνεται,στην γλώσσα βγαίνει και από 'κει αντεπιτίθεται
πολλές φορές εκτίθεται
όταν το κεφάλι μου ζαλίζεται από το ξύδι
είναι ξεσπάσματα γι αυτό μείνε σε απόσταση αρχίδι
τα ασήμαντα μου κάνουμε παιχνίδι
μες την ζάλη μου τη φάλα (?) που δεν βλέπω καν το χάλι μου
για πάρτη μου τα σπάω
σε νοιώθω και με νοιώθεις
μ' αγαπάς και σ' αγαπάω
πονάς όταν πόνάω
μέσα μου βράζω όταν κάτι πολύ αναζητάω
μα τα χέρια μου δεμένα και έτσι σκάω
γυρνάω μες της πόλης μου το χάος
είναι ο κόσμος μας μικρός όσο κι αν φαίνεται μεγάλος
παράλογος και έτσι δημιουργείται πάντα σάλος
ανίμποροι να αντιδράσουμε αφού μας μάθανε το λάθος
είναι λόγια από το βρώμικο σκεπτικό μου με πάθος


Aim (Στίγμα)


Σου λέω συνήθησα
σκέψεις κενές ν' αφήνω
σε νύχτες που μόνος κύλησα
αντίκρισα το τέλος,δεν μ' άρεσε πίσω γύρισα
νόμιζα την κατάσταση μπορούσα να αλλάξω,έτσι το πίστεψα
βγήκα και αντίκρισα ματιές περίεργες όσο του μίλησα
τίποτα απ' όσα μου είπαν δε πίστεψα και το δήλωσα
έτσι ξεκίνησα πορεία να γράφω στο χάος που επικρατεί
κάθε βήμα μου είναι στίχος και ο στίχος αναπνοή
καλοθελητές μπροστά μου βρέθηκαν πολλοί
λίγοι αυτοί που κράτησαν ηθική από την αρχή
περισσότεροι είναι αυτοί που γαμάνε και δέρνουν
μα ικανότητα δεν έχουν τους στίχους να δένουν
κάποτε μου 'πανε όταν δεις δυό μάτια να κλαίνε
ίσως αλήθεια να λένε
ίσως και την αλήθεια μπροστά στα δικά σου μάτια να καίνε
εγώ στάθηκα εκεί,να τ' ακούσω να τ' αναλύσω
χρόνο είχα και δεν βιάστηκα σκέψεις να αναζητήσω
εγωισμό κατάφερα να αφήσω πίσω
μέσα που τον έκρυψα
γέλασα και τον μείωσα
με το βρώμικό μου σκεπτικό κατάφερα,επιβίωσα


Προπάτωρ (Dust Rhymes)


Σκάνε λίγοι,λίγοι,λίγοι
απ' τη φρίκη,νίκη που δεν καταλήγει
λίγοι απέναντί μας λύκοι
λύκοι μείναν,λόγια φως
κοίτα τι λείπει,δρόμος αφοσίωσης
σε ότι εκπροσωπεί ο νότος φρίκη απέναντί σας
γιατί θα κερνάει μανίκι
η νύχτα μου χειμώνας λύκοι
το βρώμικό μας σκεπτικό θα μας ανήκει
ανοίγει ο δρόμος και μόνος μου γίνομαι δολοφόνος
έχω,τα μάτια μου ανοιχτά και δεν αντέχω
θέλει θάρρος να τα έχεις ανοιχτά,σαν φάρος κρίνεσαι επικύνδινα
και αυτό είναι μάγκα μου το μύνημα
δίχως αντίκροισμα
μένω,εγκλωβισμένος στα εντός μου σκοτάδια
για όσους με κατάλαβαν,για όσους με κοιτάν στα μάτια
ανοίγω βράδια,ακολουθόντας τα εντός μου σημάδια
δωμάτια πιο άδεια,απείραχτα
δυό μάτια ενός παιδιού στη γάζα
ανάσα κράτα να θυμάσαι πως η αγκαλιά ενός παιδιού φτάνει να μην φοβάσαι


Νέρων (Στίγμα)

Κάτι πάει να με τρελάνει
κάτι με πιάνει
όταν σκέφτομαι ότι ο κόσμος χάνει
το μυαλό μου συνεχώς θέλει να την κάνει
να εξαφανιστεί να μην φρικάρει
γιατί μ' αυτά που ακούω έχω flipάρει
τάσεις αυτοκαταστροφής κοντά στο τέλος της στροφής
το βρωμικό μου σκεπτικό μηδενισμός της λογικής
το κρύβω καλά για να μην το δεις
μα τώρα πάρτο όπως θες
πάρτο μες την μούρη δεν με νοιάζει αν θα θιχτείς
είναι αυτοάμυνα
αν με πιέσεις παίζει στο ξέσπασμά μου πάνω να βρεθείς
πάνω στην έκρηξη τα όριά μου πιάσαν κόκκινο
και αν περνάω τα πάντα από κόσκινο
δεν βλέπω κάτι αλλιώτικο
το σκεπτικό μου παραμένει βρώμικο
παραμένει βρώμικο