Tiny Jackal - Απλά κάτι

Γκριζο τοπιο,
Ενα θλιμμενο προσωπειο
Ενα γυμνο κορμι εξω στο δρομο και ας κανει κρυο
Κι ενα δακρυ που σταζει για να με κανει πιο οικειο
Με εκεινο το μικρο παιδι στο τελευταιο θρανιο
Θελει να πει πολλα, μα δε μιλαει
Εχει χιλιαδες παιχνιδια μα βλεπω πως δεν τα ακουμπαει
Θελει να παιξει, μα κατι μακρυα το κραταει
Κι ολα τα σπαει ψευτικα σε ολους χαμογελαει
Οι ζωγραφιες του, ειναι η μονη του παρεα
Μελανχολικες ομως τον κανουνε να νιωθουνε ωραια
Ωρες πολλες βραδυνες με ενα κουτι ξυλομπογιες
Περνουσε απεικονιζοντας επανω σε χαρτια στιγμες
Στιγμες που δε μιλουσε για αυτες
Γιατι ηδη ηξερε πως ειναι να ξινεις πληγες
Και οτι του ειχε απομεινει το χρειαζοταν συμπαγες
Περνουσε το καιρο κουρνιασμενος σε αγκαλιες πρωινες
Ηταν η μονη του ασπιδα
Οι μονες λιγες ωρες που να χαιρεται πραγματικα σου λεω πως τον ειδα
Σαν να εμφανιζεται καποιος στην καταιγιδα
Να σου δινει μια ομπρελα για να δεις πως τελικα υπαρχει ελπιδα
Ομως τα χρονια περνουσαν και ο πιτσιρικας μεγαλωνε
Αντιδραστικος γινοτανε και με ολους παντα μαλωνε
Η μελανχολια του μετατρεποταν σε θυμο
Κι αφου η ζωη ηταν σκληρη επρεπε να ναι κι αυτος
Στο σχολειο ποτε δεν εδινε βαση 
Κι ας ηξερε οσα ξεραν ολοι χωρις να διαβασει
Το μονο που θυμαμαιπαντα να τον νοιαζει
Στιχους να γραφει στα βιβλια η ωρα να περασει
Εμπλεξε με αλητειεσβρωμικες δουλειες
Γηπεδα ξυλα ντρογκια καταχρησεις και συναλλαγες
Πολλες μα ευτυχως ειχε τονου του στις δικες του αντοχες
Και ηξερε τι και ποτε πρεπει να αφησει στο χτες
Παρεες ναι οι παρεες του πολλες 
Μα λιγες κρατησαν και βγηκανε αληθινες
Και αυτη που αγαπησε απο τα παντα φιλε πιο πολυ
Μεχρι και σημερα ειναι μαζι του και ειναι η μουσικη

Απλα κατι για μενα
Απλα κατι απο μενα
Απλα κατι