KAKO , EP - Νεκρές Γειτoνιές [Στίχοι]

Πες το Αθήνα, στη πόλη αυτή δε θέλω να ζω. Στη πόλη του τι κοιτάς, τι κοιτώ, δε θέλω να ζω. Σ'αυτήν τη πόλη την αγάπη εγκλοβίσανε σε μπετό, γι'αυτό μην μ'αγαπήσεις γιατί δε σ'αγαπώ. [x2] Έχω τα ανάποδα μου, κάθε μέρα και κάθε εποχή καρδιά μου. Κάθε βράδυ υπολογίζω τη ζημεία μου. Δεν κοιμάμαι να μην έρθεις στα όνειρα μου, μα μια μικρή κουκίδα στην γη πίνει στην υγεία μου. Αθήνα bong da city και είμαστε πολλοί, είν' όλοι μπάτσοι κουλοί και όλοι μουνιά στην βουλή. Αν τους πιστέυεις τότε είσαι και 'συ μαλάκας πολύ. Σαν τον Λιακόπουλο που περιμένει τους ελοχίμ. Ταξίδι ως το κέντρο της γης και έχω πετάξει τα εισιτήρια της επιστροφής. Από μια έρημη γη και ένα μυαλό διαστροφή, είσαι μόνος σου και φλώρος γι'αυτό βλάκα δε ζεις. Παίζει πράμα που θα σε ψήσει για να φτιάξεις φάρμα, μα άνοιξες μπουρδέλο αφού έχεις αδερφή πουτάνα. Είναι αιτία που όλο το γυμνάσιο κάνει κοπάνα, αντί για μπάλα στην αλάνα πάνε στη πουτάνα! Πες το Αθήνα, στη πόλη αυτή δε θέλω να ζω. Στη πόλη του τι κοιτάς, τι κοιτώ, δε θέλω να ζω. Σ'αυτήν τη πόλη την αγάπη εγκλοβίσανε σε μπετό, γι'αυτό μην μ'αγαπήσεις γιατί δεν σ'αγαπώ. [x2] Καρδιές χτυπάνε σε νεκρές γειτονιές, βρυχούντε αλάνες που τις πλάκωσαν κτήρια και στοές. Παιδικές - χαμένες- χαρές, και γκρεμισμένες, σε ερείπια ψυχές να αναπολούνε στιγμές. Πες μου τι θες, δε βλέπεις μέσα μου; Φωτιές με καίνε, μάνα δεν τη παλεύω μια, έχω σπάσει δεν κρατιέμαι, δάκρυα στα μάτια, ανυπομονώ να φύγω λέμε. Έχω παγώσει στο κενό και ενώ πέφτω χαλιέμαι. Μονάχα το μυαλό μου πέθανε, πέθανα. Δες! Μονάχα το μυαλό σου πέθανε, πέθανες. Φταις. Ρίξε στο σώμα μου αλάτι να κλείσουν πληγές, ρίξε στα μάτια μου στάχτη και κάνε ό,τι θες! Έραψα το χαμόγελό μου για να' μαι όπως θες! Σου 'δωσα ένα μαχαίρι, σου 'πα κάνε ότι θες.. Έίχες επιλογές, εσύ με σκότωσες! Καλή τύχη και μη νιώθεις ενοχές.. Πες το Αθήνα, στη πόλη αυτή δε θέλω να ζω. Στη πόλη του τι κοιτάς, τι κοιτώ, δε θέλω να ζω. Σ'αυτήν τη πόλη την αγάπη εγκλοβίσανε σε μπετό, γι'αυτό μην μ'αγαπήσεις γιατί δεν σ'αγαπώ. [x2]