Κακοήθης - Έρημη γη [Στίχοι]

Συρτάρι που δε χωράνε πια τα όνειρα μου, δε χάνω ανθρώπους, άλλα έχω χάσει την αγκαλιά μου. Θολώνει κάθε χρόνο πιο πολύ αυτή η ματιά μου, μ'αυτά που βλέπει, πέφτει και κοιτάζει πιο καχύποπτα. Τα λόγια βήματα, καιρός να τσακιστούμε φίλε! Μιλάς σωστά και θα τα βρούμε. Εδώ χορεύουν εξελίξεις και καθόμαστε, ανθρώποι που όλο τρώγοντε συχνά και δε τρωγόμαστε, και δε τρωγόμαστε.. Με παίρνει ο καπνός μαζί του και πάμε, ένα ντουμάνι τσιμέντο μαζί κοιτάμε. Δε παίζουνε μ'αυτά και μη παίζεις μ'εμάς ρουφιάνε. Δε σε θυμάμαι καν, και τίποτα απ'όσο θυμάμαι. Δίνω τα πάντα σε όσους δίπλα μου σταθούνε και το χάνω! Και έχω ένα λόγο παραπάνω, τη πουτάνα πάντα απ'τα μαλλιά να πιάνω και να την κοπανάω όσο της λέω γλυκά πως την αγαπάω. Που θα παω δε ξέρω, όμως θα παω! Σε σιχαίνομαι, όπως τα σήματα των μπάτσων που δε σταματάω. Τραγουδάω, χαρούμενος δε νιώθω, κυλάω, πάλι κολλάω, επίβληση σε 'μένα και σκάω. Πετάω πάνω από μια έρημη γη, νιώθω πως ότι αισθάνομαι και ότι λέω ψυχή, είναι πληγή. Πετάω πάνω απο μια σφαίρα τρελή, συνωστισμένοι όλοι όμως μέσα τους κενοί, έρημη γη. [x2] Κάτι μέρες που μ'αφήσανε ταπί. Έχω αράξει και ό,τι γίνει, το μυαλό να διαλυθεί.. Είσαι τροφή και 'συ και είσαι πληγή και 'συ μα μάθε έκλεισες, σαν ντέρμπι που έχασες και έληξες. Απομονώνομαι γιατί είμαι καλά και έχω ένα κόλλημα να αναπολώ φιλιά και έχω ένα όνειρο να σου χαλάσω πούστη τη φωλιά. Βλέπω το κόσμο θολά, το μυαλό μου κολλά μ΄αυτα και πετά. Μου το 'παν μάγισσες, τσούλες και σε χαρτιά, πως αν κάνεις μια καλή μετά θα πληγωθείς διπλά! Κάνω τη ντρίμπλα μου μετά και χάνομαι, δε πιάνομαι, ούτε τους μισούς απο εσάς δεν αισθάνομαι. Πετάω πάνω από μια έρημη γη, νιώθω πως ότι αισθάνομαι και ότι λέω ψυχή, είναι πληγή. Πετάω πάνω απο μια σφαίρα τρελή, συνωστισμένοι όλοι όμως μέσα τους κενοί, έρημη γη. [x4