Tiny Jackal ft. Μέγας - Πως γίναμε έτσι

Tiny Jackal:

Άδειο ποτήρι
που ξεχειλίζει από πόνο
αφού έχει μείνει μόνο
επάνω σ'ένα τραπέζι
με το μυαλό μου συνεχώς να με πιέζει
το περιεχόμενο του αδιάκοπα να το σκοτώνω
για τα δικά σας ποτήρια μη με ρωτάτε
αν τα 'χω κρύψει
αρκέστηκα στο να τα σπάσω
και ξυπόλητος πάνω σ'αυτά μονάχος
κάποιες νύχτες να περάσω 
θες να κεράσω
μια γύρα ακόμα απ'τα ωραία μου
πέρασε κάτσε να σου πω φίλε τα νέα μου
οι τυπικότητες πήραν πρωτιά στα συναισθήματα
ίσως σε λίγο να μοιράσουμε δάκρυ για χρήματα
αλλάξαμε δεν κοιταζόμαστε στα μάτια πια
ίδιο τραπέζι, άλλη παρέα
συναισθήματα ρηχά
πως γίναμε έτσι;
ή μήπως έτσι ήταν πάντα;
μάλλον αλλάζουν τους ανθρώπους τα συμβάντα
καλοί μου φίλοι
θα'στε ανάμνηση στο δείλι 
πικρή σταγόνα που μου ποτίσανε τα χείλη
και αλάτι πάνω στις ανοιχτές πληγές μου
για να θυμάμαι τους γνωστούς από τα χτες μου

Πως γίναμε έτσι;
Τι κάνεις Χρήστο;
Καλά εσύ;
Τα ίδια φίλε, έτσι κι έτσι.

Πως γίναμε έτσι;
Θα σε πάρω να τα πούμε.
Εντάξει, να με πάρεις ρε συ.
(x2)

Μέγας:

Κι αυτές οι μπάρες που καλούμαι να γεμίσω μοιάζουν
αφόρητα λίγες το χρόνο να γυρίσουν πίσω
κι απ'τις ψιχάλες σχηματίζω
ανήσυχα υδατογραφήματα
και συλλαβές πάνω σε ποιήματα
κι οι φίλοι μου πατήσαν τα 30 βάζουν φρένα
κουραστήκανε λέει 
ν'ανησυχούνε πια για μένα
μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει
ωμή, υγρή, ρουτινιασμένη
μερικές φορές μου λείπεις
μα η ζωή κυλά και γδέρνει
καθετί αγνό, γλυκό, ρομαντικό, μικρό μυστήριο
στις 6 εγερτήριο, χτυπάς το εισιτήριο
σφραγίζομαι σαν κτήνος και στο σμήνος
μισθωτός, νωθρός, μισός, άνθρωπος στείρος
κι απ'την άκρη της μπάρας ισορροπώ σ'ένα κενό
με rock 'n' roll και παραισθήσεις
καρδιά στην άπιστη, καρδιά, καρδιά να μη χαρίσεις
βάλτε να πιούμε αγαπημένοι μου γνωστοί
εγώ εδώ κι εσείς εκεί
περαστικά περαστικοί
περιστασιακά σωστοί όπως οι στίχοι στοιχισμένοι
προδωμένοι, στη χειρότερη αυλή ανθοί σπαρμένοι
κι απ'αγάπη λειψοί
ε τότε τι; πες μου τι θες
κλείνω θύρες του χθες
μ'ατσάλινες συναρμογές
πάνω σ'αυτές τις γραμμές
είναι οι στερνές μου στροφές
μιλάν για στέρφες καρδιές
αρσενικές και θυληκές

Πως γίναμε έτσι;
Τι κάνεις Χρήστο;
Καλά εσύ;
Τα ίδια φίλε, έτσι κι έτσι.

Πως γίναμε έτσι;
Θα σε πάρω να τα πούμε.
Εντάξει, να με πάρεις ρε συ.
(x2)