SLOGAN - Ναυαγός Στα Βαθιά

Κάτω απο τα κίτρινα φώτα,τις πολυκατοικίες
βλέπουν τα μάτια μου πλάνα
που'χεις δει σε ταινίες
Μια γλυκιά φρικ,σε βράδυ ώριμο
κίνηση ασταμάτητη λες και δεν ανάβει κόκκινο,
εμπορικά,στο δρόμο σκουντάνε πεζοί δε νιώθω καλά.
Δε ξέρω τι νιώθουν αυτοί
άλλη μια τζούρα να σκεφτώ μια στιγμή,
χιλιάδες άγνωστοι μια ρουτίνα κοινή
Βλέπω θολά καθώς βαδίζω στον πεζόδρομο,
κοιτάζω φάτσες μπας και δω και κάτι γνώριμο,
μα είμαι μόνος και ο φόβος δείχνει το γόητρο
και το αλκοόλ κατεβαίνει απαρηγόρητο
και το τηλέφωνο κλειστό είναι το απόλυτο,
παίρνω αγκαλιά τον αέρα μα μένει απόρρητο.
Συντροφιά..μόνο η βροχή,
ΑΓΑΠΗ χάθηκες πούστη,
γιατί ήσουν τόσο ψυχρή?

Στην πόλη που με τρώει.
Είμαι στην πόλη που με τρώει.
Είμαι στην πόλη που με τρώει.
Είμαι στην πόλη που με τρώει.
Εσένα ψάχνω,εσύ πουθενά!
Μες τα κωλόμπαρα,γίνομαι σκατά.
Μονάχος είμαι,ναυαγός στα βαθιά
και κολυμπάω συνεχώς μα δεν βλέπω στεριά.

Και μες το κρύο με πιάνω να περιφέρομαι
είμαι σαν άνοστο γίγαντα,έτσι φαίνομαι.
Είναι η πόλη που λατρεύω να σιχαίνομαι
Στη μολυσμένη ατμόσφαιρα που αναπνέουμε
Συγχώρεσε με που έτσι συμπεριφέρομαι,
παράξενα η ρουτίνα με κάνει σκληρά να φέρομαι.
Πες με παιδί που ελπίζω και ονειρεύομαι,
να ψάχνω αγάπη,τον άνθρωπο,έτσι πορεύομαι.
Πόσα χρόνια,πόσα προβλήματα μετά από τόσα χρόνια,
ίδια προβλήματα και η λέξη "ειρήνη" σβήνει στα λύματα.
Όσο υπάρχουν όπλα,όσο υπάρχουν χρήματα.
Τόσοι λαοί,τόσα πάθια,τόσα κράτη.
Είναι θολό και δύσβατο το μονοπάτι.
Κρύβεσαι καλά μα θα σε βρώ,αγάπη,
είσαι της γης και συ παιδί από ματωμένο δάκρυ.


Στην πόλη που με τρώει.
Είμαι στην πόλη που με τρώει.
Είμαι στην πόλη που με τρώει.
Είμαι στην πόλη που με τρώει.
Εσένα ψάχνω,εσύ πουθενά!
Μες τα κωλόμπαρα,γίνομαι σκατά.
Μονάχος είμαι,ναυαγός στα βαθιά
και κολυμπάω συνεχώς μα δεν βλέπω στεριά.