Όσο μεγάλωνα - Anser & Eversor

Όσο μεγάλωνα το σχέδιο μου οργάνωνα,
συναισθήματα σκότωνα γινόμουνα μηχάνημα.
Γεννιόμουνα κάθε φορά που σαν παιδί σκεφτόμουνα,
και πέθαινα κάθε φορά που έστω για λίγο σ'έχανα.

Αυτοκαταστροφικό πήρα βραβείο,
γραφικότητας δεν ήμουν αυτός.
Στο πίσω μέρος της ταυτότητας εγώ ποτέ δεν είχα όνομα,
τα μούτρα μου δεν είναι αυτά γάμα τι λέει το πρόγραμμα.

Ανέλυα τα δεδομένα πάντα στην εντέλεια,
απαίτηση τα πάντα γύρω μου να είναι τέλεια.
Διέλεια πάντα από πρόθεση ποτέ από αμέλεια,
η ατέλεια το μαύρο πρόβατο στην οικογένεια.

Η αγάπη μου τα λάθη μου τα παθήματα μου τα πάθη μου,
πάντα τους χάριζα τσάμπα και το τομάρι μου.
Ποτέ δεν άφησα να κλάψουνε για χάρη μου,
γι'αυτό και κάθε βράδυ φίδια βρίσκω στο κρεβάτι μου.

Ρεφρέν:
Κι όσο μεγάλωνα τα χέρια μου στο πάτωμα,
ένα δύο τρία πέτρα καρφί ναι και κάρφωμα.
Κι όσο μεγάλωνα ζούσα με λάθος άτομα,
ένα δύο τρία φωτιά και όλα παρανάλωμα.

Κι όσο μεγάλωνα τα πάντα για ένα σκάλωμα,
ένα δύο τρία πέτρα καρφί ναι και κάρφωμα.
Κι όσο μεγάλωνα διέλεια ότι αγάπαγα,
ένα δύο τρία φωτιά και όλα παρανάλωμα.

Όσο μεγάλωνα σκεφτόμουνα που θα 'μουνα,
προβληματιζόμουν που θα βρισκόμουνα άμα σ'άκουγα.
Τα αυτιά μου κλειστά μίλαγες και ήθελα να φύγω,
αδιαφορώ παρόλα αυτά που αποδεδειγμένα είχες δίκιο.

Αν είχα πείρα νωρίτερα θα ήμουν καλύτερα,
σήμερα θα είχα την σιγουριά να ζω στα σίγουρα.
Μα εμένα πάντα μ'άρεσε η συννεφιά μου,
ήθελα εγώ να δημιουργώ κι όχι ο ήλιος τη σκιά μου.

Όσο μεγάλωνα και σκάλωνα γινόμουν άλλος άνθρωπος,
κάποιες φορές ευάλωτος άλλες φορές αδιάφορος.
Κοίταζα πάντα στο τέλος απ'το ξεκίνημα,
κρατούσα πισινές για να πληρώσω το τίμημα.

Είχα ένα κόλλημα μου δίναν το τέλειο έβρισκα πρόβλημα,
αναζητούσα μόνιμα κενά στο μυθιστόρημα.
Ανώριμα 30 γαμημένων χρόνων,
όνειρα ωραία πέφτει η αυλαία πάλι χειροκρότημα.

Ρεφρέν:
Κι όσο μεγάλωνα τα χέρια μου στο πάτωμα,
ένα δύο τρία πέτρα καρφί ναι και κάρφωμα.
Κι όσο μεγάλωνα ζούσα με λάθος άτομα,
ένα δύο τρία φωτιά και όλα παρανάλωμα.

Κι όσο μεγάλωνα τα πάντα για ένα σκάλωμα,
ένα δύο τρία πέτρα καρφί ναι και κάρφωμα.
Κι όσο μεγάλωνα διέλεια ότι αγάπαγα,
ένα δύο τρία φωτιά και όλα παρανάλωμα.