Ταυτισμένος Λάθος - Όταν σε είδα ξανά

Οπως σε κοιτω και με κοιτας
κουραστηκα να γινεται αυτο συνεχεια με μας
το ποιος ευθυνεται, μα τωρα δεν μ' απασχολει καθολου 
υπαρχουν πιο σημαντικα πραγματα οπως το να αφησω ελευθερο ο,τι δεν αφηνεται
το συναισθημα ειναι τσαμπα μα το πληρωνεις ακριβα στο τελος
μου ειπαν προσεχε, οχι οποιο χερι βρεις κρατα
ο δρομος με αγκαθια οδηγει σε πλεουμενα παλατια
επειτα βυθισαν, οχι απο βροχες μα δακρυσμενα ματια
τι μου θυμισες, μονο τελος στην αρχη απηυδησες
μα κατι τηρησες τα δεδομενα, οι τυψεις σε ενοχλουνε το γνωριζω πιο πολυ
κι απ' την απογνωση που βλεπω σε δικους μου καθε μερα
μετρωντας τα σκαλια εκτος αυτου που πατα το πελμα
μετα δικο σου να εχεις χωρο αβαντα αερα
μα μην μου πεις καποια στιγμη οτι ξυπνησες στραβα και θες να φυγεις
το τουλαχιστον να σε βλεπω κι ας μην σ' εχω ψεμα


Οταν σε ειδα ξανα
δεν σου 'πα γεια
γιατι το πρωτο ειναι ευκολο, το δευτερο πονα 
τ' αφησα ειπα αλλη φορα
την νυχτα ομως με επνιγε ησουν τοσο κοντα.

Οταν σε ειδα ξανα
δεν σου 'πα γεια
γιατι το πρωτο ειναι ευκολο, το δευτερο πονα 
και απο τοτε περιμενω στα σκαλια
ακομα περιμενω ιδια ωρα μ' αλλη χρονια.

Οπως σε κοιτουσα εσυ δεν κοιταγες, κατι μεσα φυλαγες
που οσο κι αν πλησιαζα θεους ειχες για φυλακες
σαν αγγελος, μα δρομος σου με κολαση παραλληλος
διπλη γραμμη πατουσες κι γω μαζι σου σαν ανεμος
απ' το παραθυρο σου κλεφτης μπαινω
ποτε σου δεν μου επετρεψες να συστηθω κι ας ειμαι αυτος που θελω
δεν με ξερω, ζωη περνας σαν τρενο
απο μπροστα μου οποτε σε βλεπω παν' γρηγορα ολα κ ας μην πεθαινω.

Γνωριζω παλι προγραμμα του σημερα 
ο,τι κι αν κατσει, ο,τι κι αν βγει, δεν με γεμιζει απολυτως τιποτα
θυμωνα μ' αυτο για αυτο επιμονα
εγινα αυτο που δεν περιμενα
χωρις σκοπο δεν πας ουτε περιπατο στα αζητητα
προσχηματα κρατω ομως για σενα
τουλαχιστον κατι καλο βγηκε απο αυτο για εμενα
να ειμαι αυτο που ειμαι και να γραφω καθε μερα
το σεναριο σου αρκει για δυο σελιδες κι ετσι τερμα.

Οταν σε ειδα ξανα
δεν σου 'πα γεια
γιατι το πρωτο ειναι ευκολο, το δευτερο πονα 
τ' αφησα ειπα αλλη φορα
την νυχτα ομως με επνιγε ησουν τοσο κοντα
και απο τοτε περιμενω στα σκαλια
ακομα περιμενω ιδια ωρα μ' αλλη χρονια
ενα δυο ο χρονος να σε πολεμα
μα κρατουσα ζωντανη την στιγμη ηξερα πως αξιζε.