Τα Ματια Των Πνιγμενων - Διασπαση

Άψινθος

Σιωπές σαν ίριδες
ζωές καθηλωμένες σε στοές
μέσα σε αδέξιες μαχαιριές και άδειες σύριγγες φτιαγμένες από πλαστικό σαν στέμματα
μέσα στα μάτια αφιλόξενα βλέμματα
η αξιοπρέπεια χαμένη στον δρόμο για λίγα κέρματα μόνο
η ηθική πήγε περίπατο
ο βιοπορισμός καταλήγει στον φόνο
πολλοί μου είπανε πιάσαμε πάτο μα δεν πατώνω
οδός Αγησιλάου ψηλέ
κανόνας πρώτος κοίτα τον κώλο σου μόνο και όχι τους γύρω
ψ.θ. Αθήνα κέντρο
στις φλέφες μου χρόνια φθείρω σημάδια μιας νυχτερινής άνισης μάχης σε πεζοδρόμιο στείρο
μέσα απ' τα μάτια των πνιγμένων ιστορίες ανασύρω,πάρε μια
με άξονα γραμμές στους οφθαλμούς
σκουριασμένες στο χρώμα σαν παλιά ταινία
κινούμενα καρέ πηγής καταλήγουν στην βία
ακολούθα τους κανόνες της σφαγής μ' αρμονία
κεφάλια κινούμενα πένθιμα
θέατρα χαρμάνας που απλώς υποδηλώνουν αγωνία
γυρνάνε χέρια,χάρτινοι θεοί,βέρια που κατευθύνει φίλε η αστυνομία
τα πάντα μετρούνται σε φράγκα
και ίσως το σώμα σου να βρεις αγορά σε επαιτία
ανήλικα αλλάζουν τα πλάνα σαν πιασμένες παντομίμες,πορνεία
νύχτες μου μοιάζει αρρωστημένο,βαριετέ η πολιτεία,τ' αναλύω
μακάβριο αστικό τρόπο,γελοίο
σε μαύρες τρύπες που καταπίνουν πολίτες στο κέντρο και φτύνουν αίμα και πύων
με 'λιτες,εμπόρους και κώλοι απλά να συμληρώνουν το τοπίο
ο θάνατος περιπολεί στους δρόμους,δεν σηκώνει αστείο
και η ζωή μας συνεχίζεται,απλή υπόθεση
όπως το stuff ανακατεύεται με αίμα στην αναρρόφηση

Άυλος

γυρνάω στο '80
ο δρόμος γύρω μας ασφυχτικός
ο νους μας βρώμικος στο πέρασμα της νύχτας
προσπερόντας τα στενά της ήταν πήχτρα
ζητιανεύοντας νεκρές ελπίδες μέσα σε χαλάσματα
όταν πεθαίνουν οι θεοί βλέπεις γεννιούνται τα φαντάσματα
μέσα απ' το κενό και άδειο βλέμμα των πνιγμένων
πηγάζουν σκέψεις και εικόνες που αφορούν το αβέβαιό μας μέλλον
σκοτάδι,γνώριμες μορφές περνοδιαβαίνουν το κατώφλι που οδηγεί κοντά στον Άδη
είναι μια ακόμη σύναξη στις εκβολές του βάλτου
σημάδι που ακολούθησαν πιστοί στην αγκαλιά του δράκου
πλατεία θεάτρου,κοινός τόπος συνάντησης
σφαγής ιδανικών και ονείρων
πτώση σε έναν κόσμο ψέματος και αρρωστημένης βίας
είναι η ωμή κατάληξη στον κόσμο της απελπισίας
τάσεις διαφυγής απ' το ασφυχτικό κλοιό της κοινωνίας
στην ροή της αστικής πραγματικότητας στενά τα περιθώρια
λυγίζοντας την επιβλητική όψη του κτήνους
της εξέλιξης τα δεδομένα σπάνε βλέμματα
γυρνάνε με περιφρόνηση στην θέα της εξαθλίωσης
πορεία στο μηδέν,συναισθηματικό κενό,σάρκας εμπόριο
τροφή,διαστροφή και πόση αίματος
ιστορία δίχως τέλος
όριο δεν υπάρχει στην κατάχρηση της εξουσίας
έμφυτες σκέψεις φοβίας
μάστιγα που εξαπλώνεται όσο η κάστα των απέθαντων αυξάνεται
σαν γάγγραινα στα σάπια μέλη του σκάρτου συστήματος
διάσπαση 07

ΔΠΘ

07 τσόγλανος,μπάσταρδος
το νου σου φίλε ελεύθερος κυκλοφορώ στο 2009
κοινωνία ώρα μείον
μην αναρωτιέσαι γιατί οπλοφορώ
στα μετόπισθεν ψυχόδραμα
στην μέση του δρόμου στάθηκα,εκεί που είδαμε τ' όραμα
και γύρω μου το μπέρδεμα
ακόμα το παλεύω να μην μπω κι εγώ στο πρόγραμμα
ποιό το αποτέλεσμα;στροφές απότομα
όποιος έχει την χάρη και τ' όνομα έχει τα αρχίδια
στα πεζοδρόμια βουνά υψώνονται σκουπίδια
ενώ βλέπεις η υγρασία προσελκύει φίδια,να προσέχεις
σε πήρε το μάτι μου χθες τ' απόγευμα στην Πειραιώς να τρέχεις
αφιλόξενος τόπος ο κόσμος των πιθανοτήτων
απόβλητοι συντελεστές μιλούν απ' τον πλανήτη των πιθήκων
κινούμαι σε φάση υπό περιορισμό κατοίκων
άκουσε με,σου φαίνομαι να νοιάζομαι ποιός είσαι,πως σε λένε,ε;
σκόνη,κυνήγι δράκου στον λαβύρινθο
τι να ξεχάσω,τι να θυμηθώ πριν αποκοιμηθώ;
εγκληματικές σκέψεις που καθοδηγούν τον μέσο γνωστό-άγνωστο πολίτη
στρώσε στα μπαμ,η διάσπαση απαιτεί χρόνο κι εδώ θα παίξει μύτη
μπουκέτα μέσα στα λασπόνερα για να θυμούνται μερικοί μερικοί τι στ' αλήθεια παίζει
καυλόμπατσοι που τριγυρνούν με πολιτικά κόσμο και κοσμάκη έχουν δέσει
ποτέ δεν ξέρεις από που μπορεί να σου την πέσει
κυλάς σαν τα σκληρόπετσα κορίτσια του κέντρου
κι αν είσαι φέσι όπως και να 'ναι το γαμημένο μάλλον θα σ' αρέσει
μα πιθανότατα την επόμενη που λες Χριστό να μην θυμάσαι
κοίτα πίσω,καφέ να γίνει η διάσπαση και έπειτα θα το ρίξω όπου βρω το γαμημένο
ποτέ σου μην υποτιμάς τον ξένο
ε Γιωργάκη που κόλλησες πάλι;
είμαι ώρα στην στοά και περιμένω
της πόλης το στόμα ανοίγει πεινασμένο
για άλλη μια νύχτα να μας καταπιεί
μπορούν να συμβούν άσχημα πράγματα άμα σε πιεί μόνος στην νύχτα
χώμα σου δώσανε,δεν ήξερες
το 'βρασες,το 'ριξες,έφαγες ήττα
ζούμε επικινδύνως,στο 'παμε ήδη
κι όταν κάνω την δουλειά μου κρυφοκοίτα
διάσπαση π.ρ.έ.ζ.α
φανερό γίνεται το βράσιμο ανάγκης,βίτσιο βρομερό
ποιός σε θέλει νεκρό;γάμησετα
κάποιος που γνωρίζεις μάλλον καλύτερα από οποιονδήποτε
κι είναι ειρωνεία το γεγονός πως έχει μετατρέψει σε κουλτούρα φίλε την τρυπομανία
Διάσπαση 07
Ψυχόδραμα,τα μάτια των πνιγμένων
Το μαύρο λούκι,ψυχόδραμα