ΒΗΤΑΠΕΙΣ 14. ΤΑ ΘΕΛΩ ΜΟΥ

Κανε με να νιωσω ανετα φιλε μην με κρατας στη πορτα
βαλε κατι να πιουμε και χαμηλωσε τα φωτα
ηρθα να σε κανω να δεις ονειρα πιο απιθανα μα πρωτα
ας εστιασουμε στα γεγονοτα
ξεκινωντας το θεμα μας πρωτα απ’ ολα
οτι πουμε εδω μενει εδω ελα τωρα με ξερεις ξεκολλα
η ζωη καθησυχαζει τους δειλους
οποτε δυσκολη μουσικη για δυσκολους καιρους
πρεπει να μιλησω μαγκα οποτε
η τωρα η ποτε αν οχι τωρα τοτε ποτε
εχω φτασει στο σημειο που γυρισμος δεν υπαρχει
ο δρομος γραφει ο δρομος δεν προσφερεται για λαθη
μερα δεν χαραμιζω μιλαω απο καρδια
ειμαι εδω ασ’ τη φωνη μου ν’ ακουστει στα παιδια
μεχρι εκει πισω ηρθα για να σ’ αγγιξω
τοσο κοντα που μπορω να σου ψιθυρισω
εχω το επισημο ευφλεκτο αν θες μπορω
να σου το δειξω ακολουθα με στο ξεφωτο
κατω απ’ τ’ αστερια της πολης να μ’ ανταμωσεις
και ποιος ξερει μπορει και να με νιωσεις

δεν λειτουργει με τα πρεπει μα με τα θελω μου
ο εγκεφαλος που κρυβω κατω απ’ το καπελο μου
ολοι φορανε καπελα μπεσα
το θεμα ειναι τι οραμα συγκρατεις απο μεσα (x2)

και πες μπεσα κραταμε το κλειδι
που ανοιγει τον οριζοντα σου ανοιγει συντομα
λιγα λεπτα μενουν αν πας με την ωρα μου συμφωνα
οποτε βιασου και περπατα γρηγορα
ειμαι στην πιστα μου μα λειπουν τα γαρυφαλλα
εχω τ’ αδερφια μου περηφανα
περιφημα γιατι νιωθεις περιεργα
αποψε σου ’πα σ’ αγαπω και κοιταξες αμηχανα
αυτο ειναι τρελα σιγουρα
αυτο ειναι το σημερα πισω απο τα σιδερα
σε κοιταζω τα πιανεις με την γροθια σου
και τα μελανια προδωσανε τ’ ονομα σου
κριμα γυριζω προς Αθηνα
χαμογελα σηκωνει το κλιμα
καπνος μυριζει στη γειτονια καψανε το τμημα
κι αργα στο παρκο σε βρηκα
εκει τα ηπια τα ειπα μαζι σου νυχτα
κι εκει μ’ αγγαλιασες ξανα σενιοριτα
γιατι εχω αιματος δεσμους κι αορατους εχθρους
και καποιοι φιλοι κατατασσονται σ’ αυτους
τους αποττασομαι διπλα δεν τους χρειαζομαι
ολα μαζι τα χασανε αφου με δοκιμασανε
μη με κοιτας αλλο ελα μπατσε γραψε με
γιατι αποψε πολλα ειπα φανταζομαι
να με θυμασαι

δεν λειτουργει με τα πρεπει μα με τα θελω μου
ο εγκεφαλος που κρυβω κατω απ’ το καπελο μου
ολοι φορανε καπελα μπεσα
το θεμα ειναι τι οραμα συγκρατεις απο μεσα (x2)

ενα κι ενα κανουν δυο
απλα μαθηματικα
τα βασικα λολα να ενα μηλο
κλασσικα σαν αλφαβητος αλλοτε σαν προπαιδεια
και μαθε τεχνη κι αστηνα αν εχεις πολυτελεια
κι αν πεινασεις πιαστηνα
για να μην νιωσεις οτι πεφτεις και να σηκωσεις αναστημα
υποχρεωσεις που θελουν υψηλες επιδοσεις
κι αν οχι εχουν επιπτωσεις που δεν μπορεις ν’ αποφευγεις
εχουνε κανει τη ζωη ρουτινα
σε μια ταχυτητα και μεχρι να κοπει το νημα
κι σ’ εχω δει ενα βραδυ σε μια θυρα μπορει
στο διπλανο θρανειο η καπου στην Αθηνα πρωι
σειρηνα περιπολικου παντου σκυλια σε καθε γωνια
θελει φωτια η παγωνια για να σπασει
θελει λεφτα καθε κοιλια για να χορτασει μεγαλε
μα στο φιναλε δεν πρεπει να πουλαμε οτι αγαπαμε
παμε βγαινουμε μπροστα σωστα δεν τραγουδαμε
υψωνουμε φωνη και προχωραμε
δεν χωραμε σε καλουπια ουτε σε χαζοκουτια
το κραταμε στ’ αληθεια με ζωντανα ξενυχτια
με λογια με νυχια και με δοντια μερα νυχτα
σε χρονια που χρονος δεν υπαρχει για παιχνιδια
δεν ειναι μια απο τα ιδια
η ομαδα ειναι μια
δεν υπαρχει συγκριση με τα σκουπιδια.