Δ.Π.Θ. (Μαύρο Λούκι) - Όνειρα στην γωνία

Κάπου στην άκρη της χιονισμένης οθόνης
τρεμοπαίζουν φιγούρες, αιωρούνται μόρια σκόνης
με λόγια λίγα και απλά τόσο γλυκά με σκοτώνεις
κάνω τα πάντα να μαι δίπλα σου μα συ με διώχνεις
κατ`εξακολούθηση , συνεχώς και επανειλημμένα
τοπία γνώριμα, χιλιάδες πρόσωπα μου ναι τελείως ξένα
με ένα μολύβι ζωγραφίζω το κόσμο μου και μένα
τα συναισθηματα μου αποσκευές που χάνονται στον ορίζοντα σαν τρένα
συχνά κάνοντας στάσεις σε τοπία μαγεμένα
ανασύροντας απ'το βυθό όσα είχα μέχρι τότε ξεχασμένα
το όλο θέμα μου μοιάζει με τρέλα
και αν έχεις λίγο χρόνο κλέψε και έλα

μ'αποροφά με βία το σύστημα σα προπέλα μπερδεύοντας το αληθινό με την οφθαλμαπάτη
η χορήγηση υπερβολικής δόσης υπνωτικών που και που μου κάνει κάτι
καταστολή προκαλεί μα ο θόρυβος απ'έξω μ' ενοχλεί και εν τέλη δεν θα κλείσω μάτι, μα ακόμα και αν τα καταφέρω
θα χει μπλοκάρει το μυαλό μου απο τα χάπια ακόμα και αν ονειρευτώ δεν θα το ξέρω

μέσα στο λήθαργο νοιώθω ότι κινούμε με ταχύτητα φωτός
έδωσα περισσότερα απ'όσα μπορούσα και έμεινα κενός
πίσω μου ρέμα μπροστά μου γκρεμός
ελάχιστα άλλαξα απ' όταν ήμουν πιο μικρός

όλα μηχανικά και τ' όνειρα μένουν εκτός τώρα πια
κάτι μου θυμιζει η σκοτεινή σου ματιά
κάτι με ξυπνά , εφιάλτες με σάρκα και οστά
τα όνειρα καμιά φορά βγαίνουν αληθινά ..
και έτσι τα αδύνατα γίνονται δυνατά.