Ταυτισμένος Λάθος- Άλλος ένας παρατηρητής

Γύρω προβλήματα.
Ακόμα κι αν κλείσεις τ’ αυτιά σου,
ο εσωτερικός σου κόσμος ξυπνά και ψάχνει για θύματα,
στο κρεβάτι πεταμένα του σώματος τα εξαρτήματα,
κολλάω στο φως σαν σκνίπα.
Πάλι είπα πως δε σ’ είδα, ψέματα ή αλήθεια?
Μέτρα τον παλμό μου για να δεις αν σου λέω παραμύθια,
βαθυστόχαστο, στόχαστρο το κεφάλι μου, κρόταφο,
κάθε βήμα, κάθε πίσω, κάθε τι ανώνυμο το καίω,
συγγνώμη που ‘χω μάθει να επιπλέω,
τ’ ότι σε γνώρισα ήταν ανάγκη μου και δεν ήταν μοιραίο,
ενός λεπτού φυγή απ’ το ακραίο,
ενός λεπτού σιγή για τον ανώτερο εαυτό, ναι.
Καιρός να φύγεις τώρα που μας τα πες,
τις ανήσυχες μου μέρες δε φορτώνω σε κανένα,
υπαίτιος για κάθε πράξη μου, κάθε μου κίνηση,
κι αν φέρθηκα σωστά κάπου να μου το υπενθυμίζεις, κάθε μέρα.

Ρεφραίν:
Απλά ξεχνάω,
θέλω να ‘σαι δίπλα μου, ακούγομαι παιδί μα προσπαθώ να ‘μαι,
μου δείχνεις που να πάω, ναι, απλά κοιτάω,
άλλος ένας παρατηρητής της πόλης, μέσα της γυρνάω.
Απλά ξεχνάω,
θέλω να ‘σαι δίπλα μου, ακούγομαι παιδί και προσπαθώ να ‘μαι,
μου δείχνεις που να πάω, ναι, απλά κοιτάω είμαι,
άλλος ένας παρατηρητής της πόλης, μέσα της γυρνάω.

Επάνω μου τρόπος να με συναρπάζω,
το στόμα να τρέχει πιο γρήγορα κι από τη σκέψη
πως πρόκειται κάποτε το να σε χάσω
από τότε που υπάρχω μου μοιάζω
δεν άλλαξε τίποτα μόνο έστω ελάχιστο λίγο καλύτερα
να μπορώ να σταθώ, ν’ αντισταθώ και ν’ αράζω.
Ψιτ, εδώ σε κοιτάζω,
δεν ήμουνα ποτέ στο επίκεντρο της προσοχής
και δε ζήτησα κάτι παράλογο,
ξέρω τα όρια κι άμα πηδήξω το μέχρι που μπορώ να φτάσω
φορές με θαυμάζω,
φορές που κοιτιέμαι και μου ‘ρχεται το να γελάσω
σφιχτά να μην κλάψω, σιγά να μη ζήσω,
σιγά απ’ τη μιζέρια να μη σ’ απαλλάξω.

Ρεφραίν:
Απλά ξεχνάω,
θέλω να ‘σαι δίπλα μου, ακούγομαι παιδί μα προσπαθώ να ‘μαι,
μου δείχνεις που να πάω, ναι, απλά κοιτάω,
άλλος ένας παρατηρητής της πόλης, μέσα της γυρνάω.
Απλά ξεχνάω,
θέλω να ‘σαι δίπλα μου, ακούγομαι παιδί και προσπαθώ να ‘μαι,
μου δείχνεις που να πάω, ναι, απλά κοιτάω είμαι,
άλλος ένας παρατηρητής της πόλης, μέσα της γυρνάω.

Ό,τι είναι επώδυνο να μπαίνει στη σειρά,
το κεφάλι μου έκλεισε γι απόψε, λουκέτο στην πόρτα,
τι ήθελα να πω μ’ αυτό το κομμάτι?
Ίσως πολλά σόρυ αν δεν πρόλαβες ν’ ακούσεις κι αύριο μέρα θα ‘ναι.
Μα κάτσε να ξημερώσει πρώτα,
θέλω να ‘σαι δίπλα μου, ακούγομαι παιδί μα προσπαθώ να ‘μαι,
μου δείχνεις που να πάω, ναι, απλά κοιτάω,
είμαι άλλος ένας παρατηρητής της πόλης, μέσα της γερνάω.