Bong Da City - Ποτέ σου

Κακοηθής:

Σκάμε μπροστά σου να κρίνουμε εσένα και τη δουλειά σου
για φαντάσου εκμετάλλευση ακόμα στα αισθήματά σου
γιατί είσαι μείον τα έβαλες με crew μεγαθηρίων
εκπρόσωπος των δρόμων των κρύων άνευ ορίων
είναι bong, κρυμμένη αλήθεια μέσα σε bong, είναι bong
για μυαλά χαζών κ άπιστων οπαδών που κάνανε κωλομπαρού την κουλτούρα μου
έχω μόνο τη μαστούρα μου και μάθε πως είναι η μόνη καψούρα μου
μένουν μονάχοι, μόνοι στο δρόμο να ρίχνουν στάχτη
μόνος στο δρόμο να ψάχνω κάτι κ όλα θολά
όλα πουτάνα, κάπως κ απρόσωπα
κ ακόμα ψάχνω γελαστά και χαρούμενα πρόσωπα
εν τέλη παραδέξου πως η μόδα παρασέρνει
και ότι σ'έχει παρασύρει και σε πήρε απ'το χέρι
νταλαβέρι όλη η ζωή μου μαζί μου μείνε και στήριξε
το παιδί που πέρασε πολλά και ξαναγύρισε
με νέες ιδέες, λιγοστές στιγμές, ωραίες
αφού ανθρώποι επικοινωνούν μ'ασύρματες κεραίες
έχω κόψει τα πολλά, πολλά κατάλοιπα
που μ'αφηνε ο τρόπος ζωής μου μ'ένστικτα αλάθητα
μου συστήθηκες σαν πουτάνα και σου 'πα χάρηκα
κατόπιν σου'πα πάρε τον πούλο να νιώσω άνετα
σου τα 'λεγα πουστιά κ αχαριστία μόνο μετάλαβα
κατάλαβα γεμίσαμε παιδιά κάπως ατάλαντα

Μάνι:

Μέσα στην πόλη των χαμένων ανθρώπων παρασιτώ
γύρω τσιμέντο και γκρίζο, αναζητώ όσο βαδίζω κάτι να κρατηθώ
ανακαλύπτω μέσα από στίχους το αληθινό
κ αναμιγνύομαι με το σκοτάδι, μ'αυτό ένα γίνομαι
καθώς γράφουμε πίνουμε
τ'αναμενόμενο νομίζουν δίνουμε
νομίζω πως δεν ξέρουν τι τους γίνεται και κρίνουνε
τις καταιγίδες μουσικής που φτύνουμε
σας σβήνουμε ομάδες μ'ένα δίστιχο
κ αν θες μπορείς ν'αναζητήσεις για κάτι αντίστοιχο
ταυτόχρονα ο φονιάς αντανάκλαση στα μάτια σου μπροστά
Λόγος ημών μέσα απο τα βρώμικα στενά, μοιάζει πορνό
τα αυτιά σου ανοιχτά να σου θυμίσω toy τι εκπροσωπώ
και ποιος είμαι, έχω ευθύνες, ανίκητες ρυθμικές καραμπίνες
απείθαρχες σκοτεινές ρίμες χτυπάνε εγκεφάλους και φίρμες
είδες πως το ραπ δεν ειναι business
είδες ότι γράφω ό,τι ζω, κυνικό, γιατί αυτό που βλέπεις παίρνεις
και δεν έχω λόγο ψέμα να σου πω, αντιλαβού
καπνοί που φτάνουν ως τον ουρανό
κ όσο μιλάτε να προσέχετε το που πατάτε, το που προχωράτε
έχω νάρκες φυτεμένες για νταβάδες, γλύφτες και πελάτες
γίγαντες που γίνονται μύγες όταν περνάμε με τις πάντες
θέλεις μάχες, θέλεις το πιο σκοτεινό πρόσωπο μου απέναντι σου
για να καταλάβεις ότι είστε μια ατάκα μάγκες
το πιο σκοτεινό πρόσωπο μου απέναντι σου
για να καταλάβεις το αν θα σε σώσουνε οι πλάτες

Ίνκα:

Είναι 7 φωνές
από της γης τα πέρατα που ακούγονται κραυγές
ανερχόμενες μουσικές μηχανές
του δρόμου ανάδοχες πληγές
είμαστε εξάνθημα απ'το χθες
καταναλώνεις ώρες μα δεν θα το βρεις ποτέ σου (x2)

Tsaki:

Φορές που χάνομαι καθώς ο ήλιος πέφτει
κάθε μέρα ν'αντικρίζω ένα ξένο στον καθρέφτη
κ έχει τόσο καιρό να φύγει η μέθη που δεν ξέρω
αν είναι αλήθεια το τι ζω κ όμως κάτι με αποτρέπει
από την κάθε λογική, την κάθε σκέψη και κάθε μου λέξη
αυθόρμητη σαν κάτι να με έχει κυριεύσει κ είναι
μη αναστρέψιμη έλξη από τη θέση του συνοδηγού
απλά να κοιτώ πως με καταστρέφει
η μόνη λογική στη σκέψη πως παράλογα μπορώ
να κάνω κάτι που δεν πρέπει και μ'αρέσει
σ'ένα τόσο θολό κόσμο, μόνο, κοιτώ τον κώλο μου
δεν παίζει να 'χω χρόνο βλάκες στο μυαλο να χώνω κ αν
ήσουνα φίλος μου, κ αν ερχόσουν δίπλα μου
κ αν άκουγες τι έλεγα μαν είσαι μαζί μου
φανήκανε ποιοι ήταν οι σωστοί και ποιοι το λάθος
ποιοι στάθηκαν σαν βράχος
π.χ. χτίσανε τοίχη όταν ανέβασα τον πύχη
αρκούν οι στίχοι να σου πω πόσο ξεφτίλα γίνεσαι παλιοσκουπίδι
ήδη τόσο καιρό δίνω το σάλιο μου για να σε φτύνει η τύχη
και αν ποτέ βρεθούμε αντίκρυ, τρίτοι καλά θα κάνουν να σωπάσουνε
γιατί θα τους το βγάλω από τη μύτη
κοίτα κάτω κάτω όσο το μυαλό μου είναι στο σάλτο
καλά θα κάνεις να κοιτάς μην προσπαθήσεις καν
τα όνειρα τελειώνουν όταν όλα καλά παν
είναι στο μίζερο στίχο που κρύβεις
που τόσο καιρό το παίζεις πως τρελαίνεσαι μ'αρχίδια αλλουνού
έλα κουβάλα τρέλα, κουφάλα κρύβω λέρα
αφού σιχαίνεσαι ν'αγγίξω τη ζωή σου κάνε πέρα..