Μάνι - Avatar feat Rio

Πάνω στο σώμα μου καρφώνονται χιλιάδες βελόνες
Δεν στάζει αίμα ενώ Ζωγραφίζω με λέξεις τις σκοτεινές μου εικόνες πάνω στα αστερία
Δεν παίζει θέμα Οι νύχτες μου πλέον δεν έχουν τέρμα
Με πιάνω να παραπαταώ κάπου κάτω από την Ακρόπολη
Κρατά μια μπύρα στο χέρι μα είμαι ήδη κωλος πολύ
Ανάβω το γαρότσι και μονολογώ ζαλισμένος μέσα στην πλάνη μου
Το βήμα μου Αργο έχω σκοτούρες στο κεφάλι μου
Κι όσο νυχτώνει ησυχία στοιχειώνει την μαύρη πόλη μου
Εγώ απλώνω στον καπνό μου το μαύρο σεντόνι μου
Γιατί να μην μπορώ να γυρίσω λίγο πιο πίσω
Να ζήσω πάλι το story μου Μάνι το πιστόλι μου
Φέρε μου το πιστολι μου ικανός να κάψω όλα τα όνειρα της πιο όμορφης νύχτας
Απλά σαν να βάζω φωτιά στο πακετάκι με τα σπίρτα
Γελώ σαδιστικά πάνω απ τα φωτά της Αθηνάς και χάνομαι
Μην σώσεις και με βρεις ποτέ Το ζω εκεί που σπάνε καρδιές
Εκεί που βουλιάζουν ψυχές εκεί που δεν υπάρχουν όνειρα μονό τώρα
Εκεί που δεν υπάρχει το χθες εκεί που σπάνε όλες οι γαμημένες υπομονές
Σύμμαχος πλέον με τις σκιές που ακροβατούσαν ανάποδα μέσα στο δωμάτιο μου
Και τις φωνές που αγκομαχούσαν να βγουν απ το μυαλό μου
Είναι φόρες που χάνω για λίγο το εγώ μου
Άδω που γιορτάζω για εκείνους που με σκοτώνουν
Ποτέ μου δεν φανταζόμουν να με λυτρώνουν οι δαίμονες που κρύβε μες το υποσυνείδητο μου

Ρεφραίν
Είναι νύχτες που με πάνε παντού με Φου
Και είναι νύχτες που με πάνε από εδω και από εκεί
και εύχομαι να ανοίξει η γαμημένη γη και να με καταπιεί

Mani

Ο πλανήτης σκάει boom δεν τα μιλάμε
Δεν παίζει μετά μα δεν λυπάμαι
Θυμήσου θυμάμαι όταν πεθάνω θα φύγω περήφανος
Δεν με φοβίζει το σκοτάδι ξέρω πουθενά δεν πάμε
Δεν έχουμε ψυχή μα άθελα μας την χρωστάμε
Δεν φτάσαμε ποτέ πουθενά δεν προχώρημα
Κάνουμε κύκλους σε μια σφαίρα στο κενό
Αντίστροφη μέτρηση προς το θάνατο από την γεννά μας γι’αυτο κάθε μας βήμα είναι μάταιο
Μέσα στο απέραντο κι άπειρο είναι τέρας το σύμπαν με μη δεδομένο αύριο
Άλλωστε να καμαρώσω τι??Ονόμασανε τον φόβο τους θεό οι θνητοί
Και ζουν παράνοια δεν γύρισε πίσω κανείς
Κάτω απ την επιφάνεια ίσως να ονειρεύεσαι για πάντα μα να πέφτεις σπάνια
Ίσως να ναι κάπως έτσι τώρα ίσως να μην υπάρχετε καν
Ποια είναι τα όπλα μου ώστε να μάθω τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι μου
Φαίνονται κόλπα ενός ξεπεσμένου μάγου σε ένα πλανόδιο τσίρκο προ πόλεμου
Τι να πιστέψω πες μου Τους δαίμονες μου Θα αφήσω ελεύθερες τις εμμονές μου
Μπας και φύγουν επιτέλους οι πληγές μου Οι ενοχές μου και κλείσω από επιλογή
Θα ήταν στις τρεις ευχές μου Θα ήταν μες στις τρεις ευχές μου

Ρεφραίν
Είναι νύχτες που με πάνε παντού με Φου
Και είναι νύχτες που με πάνε από εδώ και από εκεί
και εύχομαι να ανοίξει η γαμημένη γη και να με καταπιεί