Στίχοιμα - Η μέρα που σκεφτήκαμε εμάς | 2016

Ήταν μια μέρα που ξημέρωσε αργά , που την προηγούμενη δεν έπεσες για ύπνο γοργά . Ήταν η μέρα που δεν έγινε η ψυχή μας κιμάς , ήταν η πρώτη μας ημέρα που σκεφτήκαμε εμάς . Αυτός ο κόσμος δε πεθαίνει για ό,τι έχει χαθεί , σα τον κισσό πάνω στο χρόνο ψάχνει να αναδειχθεί . Ήταν εκείνη η πρώτη μέρα που δεν πήγαν δουλειά , γιατί καθίσαν στο κρεβάτι κι αντάλλαξαν φιλιά . Ήταν εκείνη η πρώτη μέρα που έμεινες στη φωλιά γιατί έψαξες εσένα και όχι που ειν'τα κλειδιά . Ένα πρωί που απ'την ψυχή σου έφυγε όλη η σκουριά , εκείνο το πρωί οι γονείς σου κάναν κι άλλα παιδιά. Ήταν εκείνη η πρώτη μέρα που μου είπες "μπορώ" , μου χαμογέλασες γλυκά και βγήκες απ'τη σωρό . Η ώρα έχει πάει δέκα και ακόμα απορώ , γιατί σε βλέπω χαμογελαστό μετά από καιρό.


 Εκείνο το πρωί σκεφτήκαμε εμάς και δε γουστάραμε να γίνουμε οι σκλάβοι της χρονιάς , όλο πεθαίνεις για τους άλλους , ζήσε λίγο για μας . Φέρε μου πίσω αυτή τη μέρα που σκεφτήκαμε εμάς . Ήταν η μέρα που σκεφτήκαμε εμάς , που όλα τις τα δευτερόλεπτα κυλούσαν για μας , ήταν η μέρα που δε σ'ένοιαζε τι λέει ο ντουνιάς , είχες την αύρα του νερού και τη μορφή της φωτιάς , ναι . Ήταν η μέρα που σκεφτήκαμε εμάς , τότε που όλα σου τα θέλω ήτανε μόνο για μας . Και παίζεις όπως παίζουν τα παιδιά της γειτονιάς είχες το χρώμα του ουρανού , τη μυρωδιά της στεριάς.


 Εκείνο το πρωί θυμάμαι να μιλάς με πυγμή και στην τηλεόραση δεν κοίταξες για μία στιγμή , γιατί αυτοί είναι όλοι ρουφιάνοι και το πήρες γραμμή πως για να ζήσουμε εμείς όρθιοι θα πέσουν αυτοί. Είναι η μέρα που σκεφτήκαμε εμάς γιατί έχει φτάσει μεσημέρι και'συ ακόμα γελάς . Κι αυτά τα νιάτα μας πετάνε σα πουλιά απ΄τα κλαδιά , δουλέψαμε και φάγαμε όλοι απ'την ίδια σοδειά και το απόγευμα της μέρας που θυμάμαι καλά δεν εκβιάζανε τους γέρους μας για λίγα ψιλά . Όσοι μας χλεύαζαν τη μέρα μας κοιτάνε δειλά και οι τύραννοι μας μες στο χώμα σκεπασμένοι καλά . Αυτή τη μέρα με αγάπησες για πρώτη φορά , αν είσαι δίπλα μου στο θέρος θα'μαι κει στη σπορά . Άμα κρατάς εσύ το νότο , θα'μαι γω στο βορρά , μπροστά στο ίδιο το απόσπασμα στην ίδια σειρά .


 Κι ήρθε το βράδυ της ημέρας που σκεφτήκαμε εμάς και σβήσαμε στη ζεστασιά μιας παιδικής αγκαλιάς . Αυτή η ζωή κρατάει όσο και το φως της φωτιάς που ανάψαμε την πρώτη μέρα που σκεφτήκαμε εμάς. Ήταν η μέρα που σκεφτήκαμε εμάς , που όλα τις τα δευτερόλεπτα κυλούσαν για μας , ήταν η μέρα που δε σ'ένοιαζε τι λέει ο ντουνιάς , είχες την αύρα του νερού και τη μορφή της φωτιάς , ναι . Ήταν η μέρα που σκεφτήκαμε εμάς , τότε που όλα σου τα θέλω ήτανε μόνο για μας. Και παίζεις όπως παίζουν τα παιδιά της γειτονιάς , είχες το χρώμα του ουρανού , την μυρωδιά της στεριάς.


 Ήταν η μέρα που σκεφτήκαμε εμάς , που όλα τις τα δευτερόλεπτα κυλούσαν για μας , ήταν η μέρα που δε σ'ένοιαζε τι λέει ο ντουνιάς , είχες την αύρα του νερού και τη μορφή της φωτιάς , ναι . Ήταν η μέρα που σκεφτήκαμε εμάς , τότε που όλα σου τα θέλω ήτανε μόνο για μας . Και παίζεις όπως παίζουν τα παιδιά της γειτονιάς , είχες το χρώμα του ουρανού , την μυρωδιά της στεριάς.


(ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΞ ΑΚΟΗΣ ΓΙΑ ΠΙΘΑΝΟ ΛΑΘΟΣ ΑΦΗΣΤΕ ΚΑΠΟΙΟ ΣΧΟΛΙΟ )